Liederen(1917)–Jacob Israël de Haan– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende [pagina 40] [p. 40] Aan de Politieke Gevangenen in Rusland. Hebben zij met ketenen u gebonden Een rauwe last om polsen en om de enkel, Geen zware stap zonder krenkend gerenkel Geen moew man zonder hand en voet met wonden. Is dit het eind van al hun strijd en hopen? Zoo schoone jeugd, zoo klaar verstand gekooid, Geknecht, gekrenkt van kracht en vreugd berooid, Onder voeten van schenners neergeloopen. Dood is beter dan dit machteloos leven Waarmee de beulen stoeien als in spel, Geesel, trap, woedewoorden, donkre cel, En niet eens zijn heugnis en hoop gebleven. Heugenis: ach, krachtloos wordt hun verstand, Dat het de dagen van hun strijd vergeet. En hoop? Hun oogen staren uitgebrand, Geen man buigt niet onder last van dit leed. [pagina 41] [p. 41] Het kerkhof bloeit naast de gevangenis, De dooden rusten onder zoden zacht, Die stervend leven lijden dag en nacht: Wanhoop, waanzin, bange verlangenis. Want waanzin dwaalt, een glimlach om zijn mond, Een schat van belofte in zijn matblauw oog. Hij voert, wie voor zijne bekoring boog Door de ijdle tuinen van zijn wereld rond. De scorbut sluipt door hun ontbindend bloed En bleek-lachend loert de tuberculose, Verwelkt hun wangen, dooft der oogen gloed, Plukt stoute knapen af als witte rozen. O, keur van Knapen, van Vrouwen en Mannen, Helden van Rusland in zijn bangen strijd. Die 't leven rekken door katorgatijd, Worden naar 't bar Siberië verbannen. Zij wilden Liefde en Leven: ach, de Dood Lokt hen in droom en waak met zijne lach, Dood hier, daar Waanzin, wie nog kiezen mag, Kiest het kort sterven boven lange nood. [pagina 42] [p. 42] Makkers: wat kunnen mijne zwakke handen, Makkers: wat kan de stem van mijn droef lied? Niet meer dan schreien om de barre schande Die dag en nacht strafloos aan u geschiedt. Straffeloos? Neen. Die bloedschuld eischt zal 't wreken, Met vaste wraak. Hij meet van elk den Tijd. De dag der dagen komt, die 't Volk bevrijdt, Uw beulen slaat, uw kettingen zal breken. Vorige Volgende