Het joodsche lied

[p. 41]

Paschen

Dit is het schoonst: bij 't winnen van de dagen
Vieren wij Paaschfeest, omdat Isrël toog
Uit slavernij naar vrijheid, het hoofd hoog,
Duister Egypte hield zijn hoofd verslagen.

Tienmaal woedende heeft hen God bezocht:
Met bloed. Met kikkers. Met krieblend gediert.
Met wild gediert. Met pest, die welig tiert
Op mensch en dier. Met hagelende tocht,

Van zwarten wind en oogsten neergeslagen.
Met duisternis. Met dood van eerstgeboornen.
Toen lieten zij het Volk, het uitverkoorne
Uitgaan en goudschat werd medegedragen.

[p. 42]

 

Dit waren wondren. Maar wij zelve zijn

 

Door twintig eeuwen heen nog schooner wonder.

 

Volkeren stormen, loopen ons ten onder

 

Maar ons volk leeft sterker na elke pijn.

 

 

 

Jaarlijks worden de wondren overdacht

 

En diep gevierd met heugnis en verlangen,

 

Dat wij nog eenmaal na den Nacht, den bangen,

 

Het hoofd verheffen in een dag van pracht.

 

 

 

Landen en zeeën houden ons gescheiden

 

Van 't Heilig Land, de liefde van ons oog.

 

Wie zal het Volk, hoofd hoog, de voeten droog

 

Door de verspreide zee naar zijn land leiden?