Feuilletons in het Algemeen Handelsblad 1919-1924

Nr 109 Langs alle wegen⁺

O, men is heel polyglot bij ons op het postkantoor. Arabisch, Engelsch, Fransch, Hebreeuwsch. Jiddisch, Spanjoliet. Maar Hollandsch niet. Neen, Hollandsch niet. Ook geen Abessinisch, ofschoon wij hier moorzwarte monniken hebben. En ook geen Hottentotsch. Bijvoorbeeld: gij laat een brief aanteekenen voor de Hoofdredactie van het Algemeen Handelsblad. Dat is toch af en toe uw plicht, niet waar? Gij krijgt een keurig strookje als bewijs. De geadresseerde heet: ‘Aan de Hoofdredactie’. Of gij laat een brief aanteekenen voor uwen vriend dr. Frederik van Eeden, Bussum, Holland. Op uw strookje. ‘Aan dr. Frederik’. Holland. zegt uw vriend, de postambtenaar verwonderd: ‘is dat niet Duitschland?’ Gij zegt: ‘neen’. Hij wil het toch voor alle zekerheid eens nakijken in een boek. Hij vindt Holland niet. En dit is toch een lijst van alle landen. Gij ziet de lijst. Een Fransche lijst. Neen: Holland is er niet. Maar gelukkig: gij vindt ‘Pays-Bas’. Is dat hetzelfde? Zeker hetzelfde? Dan zal hij den brief aannemen. Soms krijgt gij ook een aangeteekenden brief. Het adres luidt: ‘Den Weledelgestrengen Heer H. Rechtsgeleerde en letterkundige’. Mooi hè? Ja, en de postambtenaar heeft dat keurig vermeld op het strookje, waarin de aankomst wordt opgegeven. En hij is heel eerbiedig tegen den chawadja, die zoo een onleesbaren titel heeft. Wat zou dat wel beteekenen?

Ach, er zijn droevige dingen gebeurd. Mijn vrienden Abdoel Salaam en Adil hebben den stal vlak over ons aan de auto-maatschappij afgestaan. En Machmoed met de mooie paarden Jimmy en Schoe-hada, met de geit, het bitse, gele hondje, en de twee schapen, zij zijn een eindje verderop gestald, op weg naar de Duitsche kolonie. Ach, nu komt de chawadja niet zoo telkens meer den stal binnenwippen. En baksjisj. En klontjes suiker, waarop Machmoed al even verlekkerd is als de stoute paarden. Een groot verlies! Maar wat zal men er aan doen? Min Allah! Het is alles van Allah.

Trouwens, de chawadja is niet geheel ontrouw geworden. Gisteren is hij den geheelen dag met Adil Effendi uitgereden. Toen zij tegen den avond terugkwamen, hadden zij nog overgehouden van hun proviand. En dat heeft hij, de kleine Machmoed, allemaal mogen opeten. Lekker hè? Brood met worst. Hoe eet de kleine Machmoed brood met worst? Zoo: hij neemt een groot stuk brood heel netjes tusschen pink, ringvinger en muis. En een plakje worst, ook heel netjes, tusschen duim en wijsvinger. En dan maar eten. Een hap brood. Een hapje worst. Denkt gij, dat het gemakkelijk is, zóó te eten? Probeer het maar eens. De chawadja kan het helemaal niet. Maar hij, de kleine Machmoed, eet zonder verlies. Zou ook zonde zijn. Lekker hè? Brood met worst.

+ (1) Aangeteekende brief; (2) Brood met worst: 6-1 1920 A., 5 (Onder de Streep)