Verzamelde gedichten

[p. 49]

[Hoe thans geluiden aan de ruiten ranken]

HOE thans geluiden aan de ruiten ranken
en duiklen om mijn huiver-zieke ziel...
een handharmonika van smart-omrande klanken
waarin, als rijpe roos, dit heimwee openviel...

hoort gij den weeën schreeuw van maan-bevreesde honden
aan d'einders van uw trage dagen slaan?...
en lokt ook u het lied uit blonde vrouwenmonden
tot dit verdwaasd gebaar van onbepaalden waan?...

o laat dan rijzen 't pijlen van gelijk ervaren,
geliefde, tot muziek der eeuw'ge melodieën
waarvan de aanhef zwelt in bovenaardsch bedaren,
waarin wij, ruimte-vrij, ons' naakte zielen zien...

want smart is deze harp van hemelsche akkoorden
waardoor een prille Maagd tot Moeder werd gewijd...
zoo stijgen wij, die d'eeuwigheid doorboorden,
naar d'onbereikbaarheid, waarin geen kleinheid schreit...