Verzamelde gedichten

[p. 34]

[Laat nog uw adem talmen langs mijn wangen]

LAAT nog uw adem talmen langs mijn wangen,
maar span uw armen als een strakke koord
om mijn verblijde lijf, dat ik bekoord
het tasten voele van uw bang verlangen...

Laat nog mijn handen uw gelaat omhangen,
laat mij herhalen 't uitverkoren woord
waardoor gij mij volkomen toebehoort...
Laat mij u dan verwachten, lust-bevangen,

mijn lippen als een open-roode wond
gezwoeld in 't zoekend zoenen van uw mond...
Nog is het uur van hoogfeest niet genaderd,

maar héél mijn wezen, dankbaarheid-dooraderd,
behoort u, Lief, daar het u kennen mag
doorschijnend-rein in 't rijk begeerten-rag...