Verzamelde gedichten

[p. 33]

[Bewaren wij in ons vermoeid gemoed]

BEWAREN wij in ons vermoeid gemoed
hoe late zomerdag nog zwoelte zoog
uit iedre roos en elke vogel woog
de weelde van zijn zang. Hoe d'avondgloed

verglansde, rooder in het roodste bloed
der zon, die naar voldragen aarde boog...
Hoe veelbetreden wegen stegen, droog
in 't breed en zeker treden van uw voet...

Mijn Lief, hoe zwol tot opperst-vol genot
het schragen van dit laatste waarde-uur,
gekerfd reeds en doordrenkt van scheidingspijn...

Zullen wij klagen dan om zeldzaam lot
van al wat, uitgepuurd door eigen vuur,
verscheiden mag in stervensrijp festijn?...