Verzamelde gedichten

[p. 11]

[In avondzegen zaait het zongelaat]

IN AVONDZEGEN zaait het zongelaat
op ranken torenspits zijn roodste vuur,
de huizen-rij versmelt tot grauwen muur
met schaarschen lach van hel-gekleurd plakkaat...

Nog licht geen lampenoog door schemerstraat
en stoort geen jazz-muziek dit innigst uur
waarop mijn stille stad voor korten duur
gedachtenloos in droomen ondergaat...

Ik weet in donkren tocht mij zijn: vestaal
waarvan het blank gewaad angstvallig waakt
op broze vlam van heimnisvollen lust...

Door d'avond schrijdt mijn hart naar liefdemaal...
heeft niet een heete hand mijn hand geraakt,
en heeft geen moeden mond mijn mond gekust?...