Hoensbroekse schrijvers en dichters. Biografische en bibliografische gegevens van negentwintig auteurs

[p. 41]

Math Goossen

(* Hoensbroek 5 augustus 1954)

Math Goossen is een van de laatsten, die zich bij het gilde van de Hoensbroekse schrijvers heeft gevoegd. Op 5 augustus 2007 kreeg hij van één van zijn kinderen te horen dat hij opa zou worden. ‘Een emotioneel moment, waarbij ineens heel veel gevoelens aan de oppervlakte kwamen. Ik dacht: laat ik een boek schrijven over mijn jeugd, over de wortels waar het ooit allemaal begon’. Nog diezelfde avond is zijn schrijversloopbaan begonnen. Math is momenteel woonachtig in Melick, maar werd in de wijk Mariarade te Hoensbroek geboren. Ooit afgestudeerd als Ingenieur Technische Bedrijfskunde is hij zijn carrière gestart bij het Ministerie van Defensie. Na een aantal jaren zette hij zijn werkzaamheden voort bij de Nederlandse Spoorwegen om vervolgens in dienst te treden bij een Sociale Werkvoorziening. Na jarenlang als Business Manager voor verschillende bedrijven verantwoordelijk te zijn geweest werd hij uiteindelijk Directeur bij een grote Zorg- en Verpleeginstelling.

Naast zijn dagelijkse werkzaamheden is hij voorzitter van de ‘BNMO, Noord en Midden Limburg’, de Bond van Nederlandse Militaire Oorlogs- en Dienstslachtoffers en tevens lid van MENSA Nederland en International Ltd.; een vereniging voor mensen met een hoge algemene intelligentie. Naast schrijven ontwerpt hij puzzelpagina's voor magazines en is hij een succesvolle ontwerper van attracties voor pretparken, puzzels, spellen en speelgoed.

Hij begon met schrijven in de tachtiger jaren van de vorige eeuw, als freelance journalist voor een regionaal Dagblad. Ten tijde hiervan heeft hij ook een verhaal geschreven voor een bundel met gedichten en verhalen genaamd, ‘Ja sorry kloos’, van schrijvers uit heel Limburg. Zijn bijdrage aan deze bundel was het korte verhaal ‘Blokletters’. Schrijven is altijd al een passie van hem geweest. Ervaringen vastleggen op papier, is voor hem net zo belangrijk als ze beleven. Het leven van vroeger en ook

[p. 42]

nu heeft ons zoveel te vertellen dat hij deze in zinnen probeert vast te leggen, om vervolgens later met anderen te delen.

Zijn in 2008 verschenen boek Aan het Wolfshoofdplein vertelt over de jaren zestig van de vorige eeuw, waarin een groot gezin met hard werken het hoofd boven water probeert te houden. De kinderen uit dit arbeidersgezin groeien op in een mijnwerkerskolonie, in het zuiden van het land. Hij was een van de oudsten en doorliep zijn jeugd op zijn eigen manier. De verhalen spelen zich voornamelijk af aan het plein midden in de kolonie, en zijn herkenbaar voor zijn generatie:

‘de babyboomers’. In zijn kindertijd probeerde hij zich als een ondeugende kwajongen aan elke vorm van autoriteit te onttrekken, op zoek naar zijn eigen identiteit. De manier waarop hij dat deed, strookte niet met de algemene verwachting en dat gaf in zijn omgeving regelmatig aanleiding tot heftige discussie. De autobiografische verhalen in zijn boek geven weer hoe zij zich staande hebben weten te houden, in een periode waarin alles kon, maar niets mocht. Math Goossen zal op korte termijn een vervolg geven aan Aan het Wolfshoofdplein. Hierin zal hij de periode beschrijven tussen zijn kinderjaren en het moment dat hij het ouderlijke huis gaat verlaten. Deze zeventiger jaren, beter bekend als de provotijd en de lange haren vormen een periode in de geschiedenis waarin veel is veranderd en veel te doen is geweest, zowel voor hem persoonlijk als voor zijn gezin. De volgende uitdaging zal het schrijven van een roman zijn.

WERKEN: Aan het Wolfshoofdplein (2008). LITERATUUR: We waren vroeger echte batteraven. In: De Limburger en Het Limburgs Dagblad, 22 juli 2008. Pedro Rademacher: Het vanzelfsprekende was niet zo vanzelfsprekend. In: De Trompetter, 30 juli 2008.