Hoensbroekse schrijvers en dichters. Biografische en bibliografische gegevens van negentwintig auteurs

[p. 29]

Fientje Cremers

(*Hoensbroek 4 februari 1914 - † Hoensbroek 28 april 1999)

Eigenlijk Fientje Heijboer-Cremers. Dochter uit een oud Hoensbroeks geslacht, geboren in de Aldenhof. Moeder van Pierre Heijboer, Zij speelde onder meer in de toneelgroepen De Narrenkap, de Speelgroep Limburg en het Groot Limburgs Toneel. Als docente expressie gaf zij aan vele jongeren les in culturele vorming. Daarnaast speelde zij altijd haar rol in het Hoensbroekse Carnavalsgebeuren. Op latere leeftijd ging zij schrijven in haar moedertaal en droeg dit eigen werk geregeld voor. In 1989 verscheen Mien zieëve krütskes, een gedichten- en verhalenbundel in onvervalst Limburgs dialect. Zij had haar vijfenzeventigste verjaardag uitgekozen om in 129 bladzijden haar leven te presenteren. ‘Zo'n vijftienjaar geleden zette ik de eerste verzen op papier. Het was een soort protestlied tegen aantasting van het gebied Terschuren in Hoensbroek.’ In dat ongerepte stukje Hoensbroek moesten zo nodig bungalows gebouwd worden’ lichtte zij bij de presentatie van het boekje toe. Steeds als zij zich kwaad maakte, greep ze naar haar wapen: de pen. Zo ook toen jaren geleden een grote wilg bij het oude gemeentehuis van Hoensbroek geveld werd. ‘Nu schrijf ik niet louter en alleen maar uit protest. Het overkomt me. Dan moet ik gaan zitten en mijn gedachten echt met de pen aan het papier toevertrouwen. Soms word ik tot drie keer toe op een dag door die ongewone drang overmand en dan misschien wel weer een maand niet. Op bevel kan ik geen gedicht of wat dan ook schrijven. Die drang komt bij mij op, net zo plotseling als de griepje overvalt’, verzekerde ze. In 1993 bracht ze een ode aan de heiligen van Hoensbroek met De heilige va Oud Gebrook. Verhaoële en gedichte va Fientje va Krieëmesj, waarvan zijzelf zei:

‘De meiste van hun haolde neet ens ut riebewieës/ Enkel sjtonge mèhr op de inkomste-belasting lieës, /Nei ze heele zich bezig met gewoeën minsjelikke

[p. 30]

zake,/ Angere plezeer doeën, lachen en sjpregietse make,/ Zoe sjtond ze dan auch in mein hart te book/ En blieve voer us de heilige va Oud Gebrook!’

Zij publiceerde verder onder meer verhalen en gedichten in het tijdschrift Veldeke en won met haar verhaal 't Kojfeservees de prijs voor het beste Limburgse verhaal tijdens een wedstrijd, uitgeschreven door de Maastrichtse vestiging van V&D. Enige van haar verhalen en gedichten zijn vertaald in het Nederlands.

Op haar bidprentje stond haar afscheidsgedicht Tusje-tied:

De begrafenis is de letste sjtasie in oose leiveslaop,/ D'r iesjte kiër woerte ver auch gedrage, ten daop./ Tusje die twie kirkbezeuke sjpielt zich oos leive aaf,/ Zoe te zekke van de wieëg tot aan 't graaf./ Dao tusje in komme ver zelf aan bod,/ Wat vier d'r va make neumme ver oos leives-lot./ Dae ‘tussetied’ zulle ver motte verantwoerde/ En of ver noe algood of sjlech boerde?/ Ig geleuf dat oos dát neet gevraogd weiërt,/ Auch neet of ver te voot gonge of hoëg te peiërd./ Alles mot ver hie laote, 't letste humme heit gein tesje,/ Sjuld ka me beiter op tied aafwesje./ Zoe kreege ver allenej oos eige talente,/ Doer daomit te wirke ontvange ver ieëuwigheids-rente./ Die konne ver presentere bei de letste aafreikening,/ En dao likt 't aan of ver blieve ‘ein goow herinnering’.

WERKEN: Mien zieëve krütskes (1989); De heilige va Oud Gebrook. Verhaoële en gedichte va Fientje va Krieëmesj (1993).
LITERATUUR: Hub Bertrand: Fientje van Krieëmesj presenteert haar Zieëve krutskes. In Uitkijk, 23 februari 1989; ‘Schrijven overvalt mij net als griep’ Vijfenzeventigjarige Fientje Heijboer geeft eerste bundel uit. In: De Limburger, 27 februari 1989; Hub Bertrand: Fientje Heijboer schreef verdienstelijk boek. In Uitkijk 1 maart 1989; Mya Maas: De zeven kruisjes van Fientje Cremers. In: Limburgs Dagblad, 29 maart 1989.