Hoensbroekse schrijvers en dichters. Biografische en bibliografische gegevens van negentwintig auteurs

[p. 27]

Ad Bus

(* Hoensbroek 19 januari 1955)

Evenals enkele andere Hoensbroekse schrijvers verkoos Ad Bus het Bernardinuscollege in Heerlen boven de St. Jan in Hoensbroek. Vervolgens ging hij naar de Pedagogische Academie ‘Christus Magister Heerlen’, waarna hij van 1975 tot 1976 zijn dienstplicht vervulde bij het 41-ste Pantser Infanterie Bataljon te Schaarsbergen. Daarna is de auteur tien jaar werkzaam geweest als onderwijzer aan de ‘Onze Lieve Vrouweschool’ te Hoensbroek en de fusieschool ‘Basisschool Nieuw Lotbroek’. In 1979 breekt de schrijversloopbaan van Ad Bus aan. Tot 1982 was de schrijver correspondent voor het Limburgs Dagblad; vanaf 1982 werkte hij als freelancejournalist voor de Nederlandse Weekbladen Groep(NWG) in de regio's Parkstad, Sittard-Geleen en Maastricht/Heuvelland. Daarnaast was Bus mediatheekmedewerker aan het Heerlense Arcuscollege, Verder verzorgde Ad Bus lezingen voor de studenten van de Hbo-opleiding SPH(Sociaal Pedagogische Hulpverlening) te Sittard, het Arcuscollege Heerlen, de Mondriaan Zorggroep en Stichting Horizon met als onderwerp psychiatrische ervaringen en herstel. De interesse in het schrijven was latent aanwezig bij Ad Bus. In zijn studietijd schreef hij al gedichten. Tijdens zijn vakantie in 2002 nam hij zijn laptop mee en begon aan zijn eerste boek: De hond voor de brommer. In deze bundel met anekdotes en verhalen over zijn vader Harrie Bus, lopen verdriet en humor naast elkaar. De lezer krijgt door middel van het geschrevene een indruk van het gezinsleven van de familie Bus. De conclusie van Ad Bus was dat zijn vader, ondanks het feit dat deze door zijn eigenaardig gedrag soms moeilijk te begrijpen was voor de auteur, een fantastische man is geweest.

Zijn tweede boek Het kokende zwembad geeft de lezer een beeld hoe een psychiatrisch patiënt een psychose beleeft. In het boek beschrijft Bus zijn angsten en wanen gedurende zijn opnames in ‘Psychiatrisch

[p. 28]

Centrum Welterhof’ tussen 1988 en 1991. De auteur vertelt over zijn ervaringen met medecliënten en hulpverleners. Sommige hoofdstukken zijn schokkend voor de lezer, maar voor Bus waren alle voorvallen logisch. ‘Het kokende zwembad’ geeft mensen die geen of weinig afweten van de psychiatrie een kijk hierin. Ad Bus derde boek, Terugkeer naar de Pyreneeën handelt over de thuiskomst van de auteur in 1991 tot aan zijn ‘uitbehandeling’ in 2003. De schrijver werd van 1997 tot 1998 nogmaals opgenomen in Welterhof. Op indringende wijze vertelt Ad Bus over de problemen waar hij en zijn gezin mee te maken kregen. De ontwikkeling van zijn zonen Roel en Jeroen en zijn huwelijk met zijn echtgenote Jeanne worden in alle facetten besproken. Centraal staan verder de vakanties die de familie Bus doorbracht op ‘Camping International’ in het Franse stadje Luz St. Sauveur, gelegen aan de voet van de Pyreneeënreus de Tourmalet. In dit boek laat Ad Bus zien dat een psychiatrische ziekte niet per definitie ‘het einde’ voor een patiënt hoeft te zijn. In 2006 kwam de gedichtenbundel Gepast Wantrouwen van de auteur uit. In 27 gedichten beschrijft Ad Bus zijn langdurige relatie met zijn echtgenote Jeanne. De gedichten laten geen ruimte voor dubbele bodems: de lezer krijgt dat wat er geschreven staat, niets meer en niets minder. Voor de kunstzinnige omlijsting zorgde Rian Koot, een oudleerling van de schrijver.

Het werk van Ad Bus is autobiografisch waarbij hij geen voorkeur heeft voor proza of poëzie. Bus wil zijn lezers met opzet niet laten gissen naar de inhoud van zijn werk. In begrijpelijke taal wil hij de lezer als het ware een film laten zien via woorden op papier. Hoe schokkend sommige gedeeltes in zijn werk ook mogen zijn, Bus verwerkt altijd humor in zijn boeken en gedichten. Samengevat kan men stellen: in de werken van Ad Bus wordt de lezer kort en krachtig geconfronteerd met emoties en gedachtenwereld van de auteur.

WERKEN: De hond voor de brommer (2003); Het kokende zwembad (2003); Terugkeer naar de Pyreneeën (2004): GEDICHTEN: Gepast Wantrouwen (2006); Twee werelden (2010).