Hoe hoort het eigenlijk?

Gasten, die men gaarne ziet.

Evenals het zijn van een goede gastvrouw een kunst is, is het zijn van een prettige graaf geziene gast een kunst.

De ideale gast zorge voor de navolgende onontbeerlijke eigenschappen: een onverstoorbaar goed humeur een groot aanpassingsvermogen, een mild oordeel, vroolijkheid en een flinke dosis tact. Behalve deze aanbevelenswaardige eigenschappen brengt de ideale gast mede: Voldoende kleeren en verdere attributen,

[p. 114]

vooral passende kleeren voor de gelegenheden, die zich zullen voordoen b.v.: Tenniskleeren, zwempak, badjas, stevige wandelschoenen, zonnehoed des zomers en voldoende warme kleeren, zoonoodig flanellen nachtgoed, overschoenen, wollen trui, handschoenen, regenmantel en sjaal des winters en wat de attributen betrett: Tennisracket, hockeystick, schaatsen, ping-pongbat e.d. Niets is zoo onaangenaam voor een gastvrouw als een gast, die voortdurend van alles moet leenen, omdat hij of zij niets heeft meegebracht.

De meeste menschen leenen zeer ongaarne hun tennisracket, golfclubs, badpak, schaatsen e.d. uit en niet iedereen houdt er een reserve voorraad op na.

Mocht het toch voorkomen, dat de gast iets van de gastvrouw te leen krijgt dan is de gast gebonden het voorwerp wat het ook zij onmiddellijk na gebruik met een dankbetuiging terug te geven, event. aangebrachte schade te herstellen of te vergoeden of zoo dit niet meer mogelijk is, het voorwerp door een gelijksoortig nieuw te vervangen.

Het is strijdig met alle regelen der étiquette wanneer men een tennisracket van de gastvrouw of gastheer des nachts op het grasveld of in het tuinhuisje laat liggen, wanneer men badhanddoeken aan de gastvrouw toebehoorende mee naar het strand neemt en deze kletsnat ineen gerold b.v. op het balcon van de logeerkamer laat liggen zoodat het weer er in komt of wanneer men den door de gastvrouw geleenden stofmantel met een vlek of scheur er in stilletjes zonder hier iets van te zeggen weer aan de kapstok hangt.

Behoorlijke menschen doen zooiets niet.

De ideale gast vergeet niet bij aankomst voor de gastvrouw een doos chocolade of een speciale lekkernij uit haar woonplaats (Hopjes, balletjes, koeken e.d.) mede te brengen en voor de kinderen zoo die er zijn een klein stukje speelgoed van weinig waarde: een balletje, een klein poppetje, een legpuzzle, een fluit of een paar kleurkrijtjes.

Voor kinderen boven de 12 jaar brengt men niets mede. Zij, die op goede omgangsvormen gesteld zijn zullen nimmer voor een week of een dag of tien uit logeeren gaan met een reusachtigen kastkoffer. Het meebrengen van twee valiezen staat veel minder onbescheiden dan het verschijnen met zoo'n gevaarte dat den indruk wekt, dat men voorloopig niet aan weggaan denkt.

[p. 115]

De ideale gast zorgt er steeds voor stipt op tijd aan de maaltijden aanwezig te zijn en laat nooit en te nimmer blijken, dat de kinderen des huizes, de hond, de kat of de bezoekers en familieleden van gastheer en gastvrouw niet in zijn (haar) smaak vallen.

De gast, die graag gezien wordt en als om strijd geïnviteerd, is bijna altijd iemand, die aan tact en wellevendheid de een of andere gave paart: De gave van onderhoudend en geestig te kunnen vertellen en voordragen of de gave van zingen, piano of viool spelen, tooveren, kunstjes vertoonen of wat dan ook.

Soms ook is het alleen de gave van volmaakt te kunnen luisteren, die iemand gezocht maakt.

Gasten - en vooral jeugdige gasten - meenen vaak, dat zij een goeden indruk maken wanneer zij zich hulpvaardig betoonen tegenover hun gastvrouw.

Inderdaad is hulpvaardigheid een prijzenswaardige eigenschap, men hoede zich echter angstvallig voor een teveel.

Niets ergert de huisvrouw zoo intens als gasten, die zich zoo klaarblijkelijk verplicht gevoelen ‘een handje te helpen’ en die of alles verkeerd doen of voortdurend geholpen en terechtgewezen moeten worden.

Er zijn vrouwelijke gasten, die na het ontbijt als een hondje achter de bezige huisvrouw aan tippelen en onophoudelijk vragen: ‘Wat kan ik voor je doen?’ Dit is het soort dat iedere gastvrouw tot wanhoop drijft.

Hieronder volgen een lijstje met dingen, die een welopgevoed gast dient na te laten:

Een welopgevoed gast maakt géén ezelsooren in de boeken van zijn gastheer, noch streept hij er passages in aan, legt geen brandende sigaret op den rand van tafel of tafelkleed zoodat er een leelijke bruine brandvlek ontstaat; hij maakt zijn scheermesjes niet schoon aan de handdoeken in de logeerkmaer en gebruikt de handdoeken evenmin om zijn schoenen af te vegen; hij komt nimmer met bemodderde of bestoven laarzen in de kamer en laat de logeerkamer niet achter (noch dagelijks noch bij zijn vertrek) in een staat van wanorde, die aan verwoesting grenst (gordijnen, die des nachts in den regen buiten het raam zijn gewaaid en verkleurd, vlekken op deken of karpet, leege doozen, kranten e.d. op den grond, proppen haar en zeepresten in de afvoerbuis van de waschtafel en kleeren op alle meubels enz. enz.

De gast, die weet hoe het hoort, laat nooit geld noch sieraden op

[p. 116]

de logeerkamer slingeren, doch bergt zoowel het een als het ander achter slot, alvorens de kamer te verlaten.

Ook correspondentie dient te worden opgeborgen.

Indien een welopgevoed gast een eigen hond meebrengt (dames met schoothondjes!) dan zorge hij of zij er voor, dat het dier niet de minste schade aanbrengt. Men late het niet losloopen, niet op saloncanapé, stoelen of bedsprei van de gastvrouw liggen.

De gast, die weet hoe het hoort, zal nooit en te nimmer eigen bekenden, familie of vrienden meebrengen hetzij aan een maaltijd hetzij tusschentijds zonder vooraf hiertoe verlof te hebben gevraagd aan gastvrouw of gastheer.

Evenmin zal een welopgevoede gast verzuimen de vrouw des huizes te verwittigen van zijn of haar event. niet thuiskomen of later thuiskomen voor een maaltijd.

Ook de bedankbrief na genoten gastvrijheid zal niet worden vergeten.

Deze brief behoort binnen een week door de gastvrouw te worden ontvangen.

Nimmer zal een gast, die weet hoe het hoort zonder waarschuwing gastheer of gastvrouw des avonds laten opzitten wanneer hij of zij bij derden te gast is.

Men regele het thuiskomen duidelijk vóór het vertrek. De gast, die weifelt welke kleeding vereischt wordt voor een of andere gelegenheid kan beter overleg plegen met de gastvrouw dan lukraak er maar een slag in te slaan.

De vrouwelijke gast zorge voor stopmateriaal van haar kousen, rolletjes zijde in de kleur van haar japonnen, drukknoopjes, veiligheidsspelden, vlekkenwater, watten, hoofdpijntabletten, pleister, garen, band, elastiek, schrijfpapier, een goed boek en een handwerk. Dit zal haar in staat stellen zich ook eens alleen bezig te houden en waar noodig herstellingen te doen zonder dat zij om alles behoeft te vragen.