Hoe hoort het eigenlijk?

Betalen.

De goede vormen bij het betalen zijn zeer eenvoudig: Men betale prompt, in ieder geval zoo prompt mogelijk en late de crediteuren nimmer in twijfel verkeeren omtrent aard, wijze en duur van een verschuldigde betaling.

[p. 39]

Er is niets tegen, dat men een kwitantie terug stuurt, mits.... men een datum opgeve van betaling. Natuurlijk moet dan op dien datum stipt betaald worden.

Men toone zich nimmer beleedigd wanneer onbekende winkeliers weigeren chèques in betaling te nemen. Wil men per giro betalen, dan stelle men voor de goederen te doen bezorgen na ontvangst van het bedrag der chèque.

Een chèque is een belofte tot betalen en goedgeloovigheid is ten eenenmale misplaats in den handel. Personeel, dat per maand betaald wordt, moet voor den derde van de nieuwe maand het salaris hebben ontvangen.

Wanneer men hetzij in een winkel of op een liefdadigheidsbazar of bij een kapper of bij een tandarts of dokter niet precies weet wat men moet betalen, schrome men nimmer hiernaar rustig te vragen. Er zijn verschillende vragen: Hoeveel kost dit? Op hoeveel komt dit? Wat is hiervan de prijs? Wat berekent U voor....

Wat wordt gewoonlijk berekend voor.... enz.

Komt het voor, dat men gelijken geld moet betalen voor verrichte diensten dan is het dwaas zich hiervoor te geneeren. Men steke het geld in een open enveloppe, wanneer men het zelf overhandigt met enkele woorden zooals: Wij hebben nog iets te verrekenen geloof ik, of: Mag ik U dit overhandigen?

Wordt de enveloppe gezonden dan kan men deze verbergen in een doosje chocolade of er een paar losse bloemen bij doen.

Tenslotte nog iets over zelf betalen van vertering door dames met mannelijk geleide. Wordt er door een paar, dat vaak samen uitgaat tevoren duidelijk afgesproken ieder voor eigen rekening dan is hiertegen geen bezwaar, doch wanneer een jongeman een enkele maal uitgaat met een meisje, dat al dadelijk de beurs op tafel legt en zegt: Ik betaal zelf, dan getuigt dit niet van goeden smaak.

Er zijn er onder de hedendaagsche jongelui, die het stilzwijgend accepteeren, dat een dame voor zichzelf en soms voor hem medebetaalt, maar de welopgevoede beschaafde man zal dit niet dulden.

Aan het meisje om na afloop van den uitgang met een paar vriendelijke woorden den jongeman te danken. Zij kan zeggen: Ik heb het echt prettig gevonden, dank je wel voor den fijnen avond of iets dergelijks. De meeste mannen zullen een woordje van dank hoogelijk waardeeren.

[p. 40]

Als een werkende vrouw met haar werkgever uit is, dan spreekt het vanzelf dat laatstgenoemde alles betaalt (lunchen, dineeren, zich per tram, trein of taxi verplaatsen) echter niet, wanneer zij onderweg iets voor zichzelf aanschaft, hetgeen beter tot een ander oogenblik achterwege kan blijven.

Gaat men gezamenlijk met een clubje uit dan dient er tevoren deugdelijk te worden afgesproken hoe men de betaling zal regelen, opdat er later geen wrevel ontstaat bij een deel van het gezelschap over kosten waarop men niet had gerekend. Wordt één van het gezelschap naar het loket gezonden om plaatskaarten te nemen, dan zorgen de anderen er voor, dat ieder zijn deel van het verschuldigde prompt meegeeft, niets is zoo pijnlijk voor een jongeman als het voorschieten van onkosten, die hij zich geneert terug te vragen hoewel het hem allerminst schikt deze te betalen. Na een bezoek bij een specialist of een dokter die niet de huisarts is (bijv. in een andere plaats) of een tandarts waar men slechts eenmaal heengaat, betaalt men gewoonlijk meteen na afloop van het bezoek.

Men zegt dan: dokter, mag ik meteen even Uw declaratie voldoen?

Of: Wat ben ik U schuldig voor de behandeling, dokter?