Voor de overlevenden(1966)–Boudewijn de Groot, Lennaert Nijgh– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 9] [p. 9] lennaert herman nijgh: het verleden in een lederen jas door boudewijn de groot als je lennaert herman nijgh hierna lh te noemen vraagt een lied te schrijven over een hoge hoed waar een goochelaar uitkomt schrijft hij een lied over zijn hoge hoed waar hij zelf uitkomt, met moeite want dat hoort. of een lied over een hoge hoed waar een konijn uitkomt dat is niet te verhelpen. hij praat over andere tijden - niet voor hem. je kan toch niet aan het huilen blijven. ja, hij wel vandaar. lh, morgen zie ik grote broer. moet ik nog iets zeggen? want hij zal wel weer vragen naar een lied in aleksandrijnen of terzinen of nog moeilijker schrijf maar wat over een hoge hoed en zie maar wat er uit komt. eem onopvallend mens die lh zijn huid doet dan ook alle moeite om de kleur aan te nemen van de lucht om hem heen en dat met die luchtvervuiling. hoewel gesitueerd in een villawijk waar lucht ongeïnfiltreerd nog bestaat en hangt boven koele weiden waar koeien en schapen een bijbelse [pagina 10] [p. 10] houding aannemen en statige villabomen ruisen hoewel gesitueerd in zo'n villawijk dus trekt lh ieder jaar zuidwaarts in de voetsporen van hooft heine en goethe naar florence en rome de goden lovend, lh, met italiaanse wijn in koele roemers verguld en versierd met de vrouw eeuwig symbool van onbereikbaar genot tenminste voor lh die wandelend in wit satijnen gewaad en scharlaken mantel zijn eindeloze fantasie vult met de zoete honing en de wulpse bacchanalen van het goddelijke onbereikbare verleden. en thuis door een waas van tranen wordt vel na vel gevuld met onvoorstelbare gedachten hoewel ook het barre heden beschreven wordt gekraakt wordt kontrasterend tegen zwoele voorbije tijden en niemand die het merkt en niemand die het merken wil want lh is tekstschrijver meer niet. [pagina 11] [p. 11] lh droeg vroeger een lange lederen jas op de solex en sindsdien raakt niets hem meer. er zijn mensen die muren optrekken en er zonder moeite mee rondwandelen hun hoofd er boven uit en maar lachen en niet met de ogen knipperen zo iemand heb ik zien huilen volle tranen bij het overlijden van zijn poes dan was er dus een klein luikje in die muur. als morgen de wereld vergaat ben ik daar de oorzaak van als morgen de vogels niet meer zingen en de bloemen alleen nog maar stelen zijn en de bladeren bruin en de wolken zwart als morgen het water op de wereld stilstaat en het graan plat ligt en de sterren vallen als morgen de wereld vergaat dan ben ik daar de schuld van want ik zal hemel en aarde bewegen om hem te laten zeggen wat hij te zeggen heeft. lh onder behandeling van een toverdokter vanwege welig bloeiende neurozen maar hij vervalst het recept [pagina 12] [p. 12] en neemt nu dagelijks een niet te noemen dosis tranen en drank en is te vinden ergens in het amsterdamse neonleven geen bezoek geen bloemen. afscheid van lh een afgrijselijk droombeeld veroorzaakt door al te veel voorbeelden en de narigheid om me heen. maar in ieder geval zal ik terug denken aan een tijd van ongelijkwaardige samenwerking in zijn voordeel aan een tijd van zweet en tranen in mijn nadeel aan een tijd van schuld omdat ik niet kon wat hij kon. hopelijk zal hij zich dan gouden bergen vergaard hebben en roem om in te zwelgen als eens nero of liever niet als nero maar betere helden hadden geen roem evenmin als lh nu en waarschijnlijk later. maar het was een mooie tijd niet alleen voor mij ook voor u daar zal ik aan denken als ik afscheid heb genomen heb moeten nemen van lh. amsterdam, 18 augustus 1966 Vorige Volgende
Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd