Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 17

2060A. [1635, ca. 20 april]. Aan G.J. Vossius.¹

1 Fragment, geciteerd in een postscriptum bij een brief van G.J. Vossius aan Fr. Junius, 12 april 1635. Het postscriptum is gedateerd op 30 april 1635 (1635 Prid. Kal. Maias, styl. n.). Hs. Amsterdam, UB, M 99k, eigenh. oorspr.; hs. Oxford, Bodleian Library, Rawl. letters 84 C, f. 52-57, copie. Gedrukt in Vossii Epist. I, p. 277, no. 244 (gedateerd op 15 januari 1635). Zie nos. 2025 en 2101 (dl.V), nos. 2166 en 2225 (dl.VI), en Inv. Voss., p. 204, 208 en 210.

... Dum in his scribendis sum, ecce mihi literae ab illustrissimo Suecici regni legato Hugone Grotio, tui² nostrique amantissimo. In iis haec de te leguntur:

2 Vossius schreef deze brief aan Franciscus Junius (1591-1677), zoon van de Leidse hoogleraar van die naam en halfbroer van Vossius' tweede vrouw Elisabeth. Junius diende van 1622 tot 1654 als huisleraar en - vermoedelijk vanaf 1639 - als bibliothecaris onder Thomas Howard, graaf van Arundel (1586-1646).

Quaerenti³ mihi aliquem, vir praestantissime, qui me in epistolis scribendis aut describendis adiuvet et quicum de literis, praesertim illis sanctioribus, sermones conferre possim cuiusque opera simul usui esse possit in paranda editione eorum quae ad Evangelia notavimus,⁴ ante omnes mihi in mentem venit Francisci nostri Junii. Sed primum abs

3 Het citaat uit de brief van Grotius staat in een afwijkende hand.

4 Grotius' Annotationes in libros Evangeliorum (= Annotationum in Novum Testamentum tomus I) zouden in 1641 te Amsterdam verschijnen (BG no. 1135).

[p. 379]

te scire cupiam quae commoda apud comitem Arundelium habeat, ne quid ei offeram quo conditio eius deterior fiat, deinde an putes eum et velle et, sine quo non est ut velit, honeste posse mutare Britannicam Gallica sedem.

Ego ad ista quod respondeam non habeo priusquam te consuluero. Is quicum viveres est magnus plane vir, doctrinarum facile princeps. Si idem nunc tibi ardor esset arcana studiorum penetrandi quae adolescenti fuit, aliquanto alia ratio foret. Nunc venationes et alia aulae studia fortasse invitum etiam paulum diversis moribus imbuere. Adde quod rei Suecicae fortuna in Germania quidem admodum fluctuat tuaque condicio a Grotiana, illa a Suecica dependeret. Ea excusso⁵ fortasse operosum esset Arundelianae similem invenire. Spero etiam tam luculentum tibi esse nunc annuum stipendium, ut domino legato difficile fuerit cum illustris adeo comitis familia certare liberalitate. Verum quid ego tam operose de eo ad te? Qui in rebus suis⁶ - in quibus ego prorsus caecutio, quia de iis tam parci esse sermonis soleas - decuplo et amplius videre possis quid facto sit opus, me etiam tacente. Attamen rogo quamprimum mihi perscribas quid rescribere debeam.⁷ Iniquum enim sit, si mora nostra impediamus quominus tempori sibi consulat vir et amicus summus. Edidit is his hebdomadis Sophompaneam, quod Josepho Israelis filio nomen in Aegypto. Tragoedia est, magna arte scripta, quae eo tibi gratior erit, quia nomini illam inscripsit meo.⁸ Propediem eam ad te et amicos transmittam.

5 Lees: ‘Ea excussa’.

6 De lezing is onzeker; wellicht schreef Vossius: ‘tuis’.

7 In een brief van 1 juni 1635, gericht aan Vossius (Vossii Epist. II, p. 158-160, no. 219), reageerde Junius afwijzend op het verzoek van Grotius: ‘... Non tanto me dignor honore quam habuit mihi clarissimus Grotius. Olim avide amplexus fuissem optatam conditionem; nunc operam meam addixi familiae Arundelianae, cui iam dudum, ut scis, adsuevi et in qua, ut forte omnia non placeant, plura tamen placent ...’. Nadat Junius ook zijn werk aan (de vertalingen van) De pictura, Amsterdam 1637, als reden voor zijn weigering vermeld heeft, sluit hij af: ‘Plura sunt quae afferre possem, sed haec praecipua; excusabis itaque non sine debita gratiarum actione. Nunc intra horam unam atque alteram conscendendi nobis equi. Ad ipsum clarissimum dominum legatum scribere non possum.’

8 Tragoedia Sophompaneas, Amsterdam 1635 (BG no. 157), met een opdracht aan Vossius van 15 juli 1634.