Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 11

4963. 1640 december 8. Aan J.A. Salvius¹.

Illustrissime domine,

Multum debeo Excellentiae vestrae, quod me edocuerit antehac², quibus nodis implicetur negotium de federe. Ego enim ad eam normam apud multos, qui ad me quotidie veniunt, ut aliquid ea de re audiant, mea verba compono, spem neque abscindens neque nimium affirmans monstransque interim onerosum esse Suediae hoc bellum multisque in Suedia id esse nolentibus, quod exhauriatur colonis terra, partim et pecuniis, quae ibi non tam facile quam alibi proveniunt. Federis antehac facti³ hunc esse sensum, ne usquam pax aut induciae longiores sesquimestribus fiant nisi de communi consensu esseque id plane necessarium, quod belli ubique connexa sit causa et, si qua ex regione tollantur arma, eadem alias premant. Pacem communem ab hoste valido obtineri melius non posse quam

1 Gedrukt Epist., p. 657.

2 Ontbreekt; vgl. echter no. 4938 dd. 20 november.

3 Het Verdrag van Wismar tussen Zweden en Frankrijk, geratificeerd op 15 maart 1638; zie Du Mont, Corps Dipl. t. VI. I, p. 161v. Het werd in juni 1641 verlengd; zie ibid., p. 207vv.

[p. 658]

si in Austriam, belli altricem et jampridem a belli malis immunem, transferantur arma ac sic imperator damna ea sentiat, quae alios Germaniae principes jubet pati.

Siquid ultra est, in quo juvare possim Suediae commoda, de eo Excellentiae vestrae monitus exspecto Deumque rogo Excellentiam vestram diu sospitet.

Excellentiae vestrae addictissimus obligatissimusque
H. Grotius.

Lutetiae, 8 Decembris 1640.

Ebstenius⁴ se Excellentiae vestrae commendat et ego rogo, ejus laborum habeatur aequa ratio.

4 Johan Epstein, Zweeds agent in Parijs.