Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 10

3983. 1639 februari 19. Aan G. Müller⁵.

Nobilissime domine,

Pergratae mihi fuere, ut omnes, quae ad me veniunt, Nobilitatis vestrae literae, ita quae nunc perlatae ad me sunt, scriptae autem 15 Ianuarii⁶.

Pavor ille legatorum Caesaris⁷ et Lunaeburgensis conventus fuga ad Bannerii⁸ adventum bonum sunt omen nobis, melius vero, quod idem conventus imperatori, ut video, nihil respondit πρὸς ἔπος. Quod sive factum est armorum nostrorum metu sive taedio jussorum imperatoris, est unde aut securiores simus aut alacriores.

Curtius iste⁹, ut video, non is est, qui in voraginem desilire velit duo eo illaturus Romana bona, arma et virtutem¹⁰. Gaudeo, quod speraveram, fecisse nobilitatem Danicam et intercessisse motibus protestantes amplius distracturis. Ad Domisium quod hyems prohibuit dare aestas poterit.

5 Copie Kopenhagen, Kgl. Bibl., coll. Ny Kgl. Saml. 2330 met enige afwijkingen. Gedrukt Epist., p. 507. Antw. op no. 3948; beantw. d. no. 4019. Georg Müller was Zweedse hofraad en secretaris.

6 No. 3948.

7 Zie no. 3948, p. 57 n. 4.

8 De Zweedse veldmaarschalk Johan Gustavsson Banér.

9 Ferdinand Siegmund Kurz.

10 Vgl. Livius, Ab Urbe cond. VII, 63-5: Tum M. Curtium, iuvenem bello egregium, castigasse ferunt dubitantes an ullum magis Romanum bonum quam arma virtusque esset, et silentio facto templa deorum immortalium, quae foro imminent, Capitoliumque intuentem et manus nunc in caelum nunc in patentes terrae hiatus ad deos manes porrigentem se devovisse; equo deinde quam poterat maxime exornato insidentem armatum se in specum immisisse.

[p. 110]

Domini Bannerii cum D. Davausio¹ ita subita, ita bene caelata colloquia dubium non est, quin magni aliquid parturiant.

Doleo vero vicem illustrissimi D. Salvii², qui iter ingressus periculo non vacans a proposito aberraverit.

Lunaeburgicos et Brunsvicenses principes³ puto quieturos in propria pelle.

Resurgentibus cum maxime Scoticis tumultibus credibile non est ausuros Anglos, quod antehac cum Scotis concordantes ausi non sunt, nec quicquam forte mihi pollicentur quos hic audio sermones. Miser elector Palatinus⁴ quoquo it nihil aliud quam testem circumfert quam nihil aut ipse possit aut pro eo velint qui possunt.

Transilvaniae res longinquae sunt nobis et facile est, ut in iis fallamur. Nec si cordi esset properare, quantum exigit occasio, haesisset tamdiu in Batavis Bisterfeldius⁵ alia potius omnia agens quam publica.

Responsum a regina⁶ Wibio⁷ datum dignum est Suedica generositate.

Brisacum futurum ne sit operae navatae an pecuniae praemium, dubitamus adhuc. Ego omnibus edico id, quod hac in re optimum est Germaniae rebus, idem Galliae esse tutissimum utilissimumque.

Regina mater⁸ scripto edito⁹ regi¹⁰ blanditur, ut redeat. Sed ad ejus sirenis cantum, ut Ulysses¹¹ olim sociis, ita regi aures inceravit Riceliacus cardinalis.

Caetera ex aliis meis literis Nobilitati vestrae promptum erit cognoscere.

Deum rogo, ut illustrissimum D. Salvium ac Nobilitatem vestram sospitet.

Nobilitati Vestrae obligatissimus
H. Grotius.

1 Claude de Mesmes, graaf van Avaux, Frans gezant te Hamburg.

2 Johan Adler Salvius, Zweeds gezant te Hamburg.

3 Georg, August en Friedrich, hertogen van Braunschweig-Lüneburg; zie no. 3948, p. 57 n. 8.

4 Karl Ludwig van de Palts.

5 Johann Heinrich von Bisterfeld, afgezant van Georg Rákóczi, vorst van Zevenburgen.

6 Christina van Zweden.

7 De Deense diplomaat Peder Vibe (± 1596-1658).

8 Maria de Medici.

9 Declaration de la Reyne Mère dv Roy très-chrestien, contenant les raisons de sa sortie des Païs-bas, et le desaveu d'un Manifeste, qui cour soubs son nom, sur le mesme subject, Iouxte la Copie imprimée. A Londres M.DC.XXXIX.

10 Lodewijk XIII van Frankrijk.

11 Vgl. Homerus, Odyss. XII vs. 39 vv.; vs. 184 vv.

Lutetiae, 9/19 Februarii 1639.