Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 8
(1971)–Hugo de Groot–
Auteursrechtelijk beschermdBijlage no. 4 Bij no. 3009Strand-spoock aen Amelandt.Ga naar voetnoot8
Doe 't stramme lijff, de hoofse vloer most verve,
met vermeljoen, en Gorgel-snee onterve,
quam Batoos-rijck van grijsse Raed-heersGa naar voetnoot9 Raedt,
door een betig des wending van de staedt,
doorklenst met vuyl van landt-verraderie:
doe most de kling de ouwe strot doorsnye,
| |
doe wiert het swart gesprickelt met het roodt,
en Hollants-hoff van hooft en Raedt ontbloodt
dit droeve wee gedruckt met stale stemple
sijn stroom nu ebd, en stuyt aen heylge temple,
en breeckt sijn vloet in kille waeter brant,
aen 't schorre duyn vant barre Amelant,
en roept daer wraeck met binnen mondtse woorden,
dat men te heet in sijn tijt was int moorden.
men siet nu aen dat Hollants booter-vet
wiert op de disch van uytheems-volck geset,
en scheppen 't nut met volgepropte koppen
aen 't backboord uyt, om vrijheyts vloet te stoppen,
men siet nu aen dat men 't gelaede schip
moetwillich strand op 't barnen van een klip,
off bint men 't ooch met een gevouwe sluyer,
om niet te sien het buytenweechs gekuyer?
Is 't swaert nu bot, de slooten sonder slot,
off voecht geen Goon het morsig varkens-schot?
valt noeyt geen smet in purper of schaerlaecken?
soo acht men dan geen vuyl van eet versaecken,
hout dan dien bant nu niemandt meer verplicht?
soo valt den berch den grooten Atlas licht,
een grage beedt kost die u so versade
dat noch de maech is walgent overlade,
die 't vel nu stroopt van onse mellickkoe
krijcht die noch 't vlees met volle handen toe?
daer die sijn room wel eertijts secht te roove,
mest strack met bloet de toorenvlamme doove,
wat slibberaerd heeft die wel eer betreen
die door een stap is los int slick gegleen?
Sou nu die wech te gaen sijn vrij en veylich,
soo maeckt geen vloeck het eens gewijt onheylich,
men roept van Ja, en FerdinandGa naar voetnoot1 die klapt
hoe 't hertebloed wort van den leeuw getapt,
wel grijpt men soo met toegeklemde hande
en scheurt men 't vlees met scharp-gewette tande?
die lust tot goud, staet-honger nimmer sat,
drijft die het schaep tot daert den wollef vat?
Libertati Patriae. |
|