Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 6

2318. 1635 oktober 19. Aan Christina van Zweden¹⁴.

Periisse nobis Gustaviburgum regis¹⁵ per omnia saecula mirandi nomen praeferens sicut tristes intelligimus, ita pro solatio accipimus quod urbs Maguntia-

14 Gedrukt Epist., p. 191.

15 Gustaaf II Adolf.

[p. 286]

cum a sociis defenditur; castellum autem propter situm ita se habet, ut ad bellum pacemve magnum adferre possit momentum. Et Galliae rex¹ totius regni vires opesque commovet, ut hostem augescentem in cisrhenanis partibus aut pellat aut certe a sibi possessis abstineat.

In Alpibus Vallis Telina manet penes Rhaetos. Trans Alpes de Valentia a Gallis, Sabaudis, Parmensi², Mutinensi³ obsessa laetos nuntios opperimur.

Ne in Picardiam irrumpat hostis, obstat missus eo cum Gallo partim et Helvetio milite marescallus Castilionaeus⁴.

Inter haec nec de pace frigent sermones Romae, Viennae, Lutetiae⁵. Nobis qui eventa videmus tam alternantia, causas autem plerasque ignoramus, ne quidem, quid optare debeamus, satis compertum est: nisi forte illud tutissimum est, quod laudat Graecorum sapientissimus:

Summe Pater, nobis, sileamus sive precamur,
Da bona; quae mala sunt quamvis orantibus arce⁶.

In quo voto desinam, si hoc adjunxero ut, Serenissima ac Potentissima Regina, Domina Clementissima, Majestatis Tuae valetudo ac res perpetuum floreant.

Lutetiae, 9/19 Octobris 1635.

1 Lodewijk XIII.

2 Odoardo Farnese, hertog van Parma.

3 Francesco d'Este, hertog van Modena.

4 Gaspard de Coligny, graaf van Châtillon; zie over hem V no. 2100, p. 476 n. 4.

5 Resp. door Urbanus VIII, Malatesta Baglioni en Giulio Mazzarini.

6 Met ‘Graecorum sapientissimus’ zal Socrates bedoeld zijn; ‘laudat’ wil zeggen: citeert met instemming. Men leze overigens ‘precemur’ i.p.v. ‘precamur’. De tekst is een vertaling van Grotius. Het Griekse origineel staat in zijn oudste vorm in een - mogelijk onechte - dialoog van Plato, Alcibiades II Πεϱὶ εὐχῆς, 143 A 1-4. Hier laat Socrates een anonyme dichter zeggen: Ζεῦ βασιλεῦ, τὰ μὲν ἐσϑλὰ (φησί,) ϰαὶ εὐχομένοις ϰαὶ ἀνεύϰτοις // ἄμμι δίδου, τὰ δὲ δεινὰ ϰαὶ εὐχομένοις ἀπαλέξειν. Men zie ook C.J. de Vogel, Greek Philosophy I Thales to Plato, Leiden 1950, p. 149. Grotius heeft zijn vertaling wel niet gebaseerd op Plato, maar op de overlevering bij Antholog. Palat. X, 108, die λυγϱὰ heeft i.p.v. δεινὰ. Men vindt Grotius' hexameters in zijn vertaling van de Anthol. Palat. (Anthologia Graeca cum versione Latina Hugonis Grotii edita ab Hieronymo de Bosch. Ultrajecti MDCCXCV-MDCCCXXII, I, p. 124), die in 1635 vrijwel gereed was; zie brief no. 2407 dd. 20 december 1635 aan G.J. Vossius.