Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 6
(1967)–Hugo de Groot– Auteursrechtelijk beschermd2166. 1635 juli 1. Van G.J. VossiusGa naar voetnoot10.S.P., Quo tempore, Illustrissime Domine, literae meae affini JunioGa naar voetnoot11 reddebantur, jam itineri cum dom. comiteGa naar voetnoot12 accinctus vix pauca ad me unum potuit exarare. Profitetur multum se tibi debere pro tanto affectu nec, si ante annos aliquos ea conditio esset oblata, alteram fuisse praelaturum. Nunc ita se Arundelianae domui obstrictum, ut bona cum gratia nequeat discedere. Praeterea jam isti se vitae generi adsuevisse; fore etiam, ut interrumpatur utile propositum de picturis veterumGa naar voetnoot13 sepulturisque explicandis, quod in gratiam serenissimi regisGa naar voetnoot14 et illustrissimi comitis sui jamdiu suscepit. Jam tres ad me libros transmisit eruditos | |
sane plurimaeque lectionis, quos BlauwiusGa naar voetnoot1 noster edere cogitat. Sequentur postea alii, non tam de arte quam artificibus ipsis. Credo pictorum sculptorumque illustrium ab omni aevo indicem velle texere, sed eum ad modum, quo actum mihi de Historicis GraecisGa naar voetnoot2 ac LatinisGa naar voetnoot3, GiraldoGa naar voetnoot4 de poetis. In hoc opere adhuc distinetur. Vellem filius tibi aut gener vel cognatione junctus aliquis tam pulcra in opera posset commodare, quomodo Hagae illustrissimus CamerariusGa naar voetnoot5 generumGa naar voetnoot6 a secretis habet. Sed ejus, qualem deposcis, non paullo latius se cura diffunderet, quia non regni solum Suecici negotia, vel etiam privata respicis; sed etiam quomodo studiis sacris pariter humanisque quam optime merearis de orbe Christiano atque erudito. Sed dum idoneus tibi ad ista quaeritur, fortassis non aspernanda sit opera RijcwaertiiGa naar voetnoot7, de quo superioribus literisGa naar voetnoot8 scribebam. Sagaci ingenio est ac latinis Graecisque literis instructus. Aetas etiam, quae indicium adferat; nam duodetrigesimum excessit. Confiderem, si sub tuis agat oculis, remissurum de vitae genere laxiori paullo quam aedibus tuis conveniret. Sed super eo cum nemine hic loqui volui. Solum a CorvinoGa naar voetnoot9, et aliis deposcitur, ut ne eum in Gallias ire patiar sine commendatitiis ad te meis. In quo me amico homini difficilem non praestabo. Utcunque enim fortasse aliquid sit, quod in hoc juvene culpari mereatur, si tamen is esse deinceps volet, quem speramus, magnum sibi et pulcrum nomen parare possit. Nescio an superioribus ad te literis scripserim de amplissimo Guilhelmo Noomsio, Arlanderveniae dominoGa naar voetnoot10, persistere eum in proposito de acquirenda in Galliis equestri dignitate. Jam ante annos aliquos, priusquam in patriam redires, egi de eo tecum per literasGa naar voetnoot11. Nunc poscit, ut negotium hoc iterum commendem: malle tibi quam alteri se debere. De pretio, memini jam annis superioribus dedisse alteri in mandatis, ne quid moram adferret. Forte erit, quod paullo aversiorem te vel uxorem reddiderit. Scio, quid dicatur. Sed mihi historia omnis notior quam alteri: quippe qui utrimque non inutilem sanando malo operam navarim. Sed parum tutum est omnia literis committere. Solum dixero multis partibus minus | |
in hoc culpae esse quam aliquis rei gestae totius nescius existimaret. Sed de isto satis. Tu, scio, et illi et familiae tui amantissimae, hanc operam non denegabis. De filii tui Petri GrotiiGa naar voetnoot1 animo super profectione in Indias jam diu mihi constitit ex liberis meis et iis, apud quos habitat. Ante sesquiannum quidem non abhorrebat: eoque diligentius studiis illis operam dabat, quae ad illud vitae genus conducunt. Nutare autem visus, ex quo hic sparsa quaedam de meliori sorte, quae familiam maneret. Ubi autem certus nuncius de summa retulit dignitate tua, plane cogitationem istam abjicere visus est. Nec leviter eum firmavit, quod, cum in urbe hac illustrissimus dominus cancellariusGa naar voetnoot2 pedem posuisset, benigno admodum sermone sit exceptus in tantum, ut, quo magis ad studia virtutemque accenderet, sponte filio promiserit velle se cogitationem quoque suscipere ejus promovendi. Volui et ipse filii tui animum tentare, atque adeo, si non prorsus esset alienus, magis ad iter accendere. Sed frustra me fore statim perspexi, et jam dudum sese aiebat de isto ad parentem perscripsisse. Imo si candide me velis scribere, quod censeo, - velle te scio - prope omnium, qui hic sumus, judicium est, si nimium a matre vel maternis amicis urgeatur, sic interpretaturum, quasi ob corporis vitiumGa naar voetnoot3 minoris censeatur longeque relegetur ad Garamantas vel Indos. Novi ego commodo filii maxime studeri. Sed non hoc aetas ista statim capit, nec desunt, qui, ubi intelligunt parentum propositum, longe aliter apud eum interpretentur, praesertim ex adolescentibus. Scis moribus Batavis satis esse insolens, ut quis eo mittatur, nisi qui minus se vita probet. In tuo negant quicquam requiri, quod praestare ipse possit. Invisit hac hebdomade me RealiusGa naar voetnoot4, is qui praefuit nostris in India, cumque de filio tuo mentio incidisset, dubitare se multum ajebat, an non eadem, quae hic magis etiam obstare filio in Indiis possent, quae itinerum mari terraque difficultatem spectemus, qua autoritatem apud inconditos illos homines, vix homines. Spero jam ante mensem et amplius acceperis SophompaneamGa naar voetnoot5, uti et opus nostrum GrammaticumGa naar voetnoot6. Intelligo hic ex Amstelodamensibus nostris esse, qui ignari idem esse propositum filio tuo Petro, toti sint in Sophompanea Belgicis rythmis reddendoGa naar voetnoot7. Ita mihi retulit MostardusGa naar voetnoot8, Reipublicae huic a secretis. Realio, quem hisce diebus mihi adfuisse dixi, valde commendavi negotium Galilaei de GalilaeisGa naar voetnoot9. Nec facile dixerim, quantopere optet, ut non alibi pedem figat. Ajebat se manibus pedibusque operam daturum; et idem ut agerem, volebat. Tamen de successu nihil audebat spondere. HortensiusGa naar voetnoot10 mire exoptet hoc ipsum, atque una senior Blauwius, ut alios taceam. Facilius esset negotium, nisi tam multi | |
ex iis, qui clavum tenent, pecunias majoris facerent quam doctrinam et urbis gloriam; quod ipsum mihi etiam visus sum cognoscere, ex consulis FlamingiiGa naar voetnoot1 relatu. Nam et eum conveni. Nec deero deinceps aliis compellandis, qui aliquid et possint et velint. Leonis Allatii de Psellis et eorum scriptis diatribamGa naar voetnoot2 vidi et legi, et doctrinam viri aestimo; ac jam locutus sum cum Blauwio seniore de ejus scriptis hic divulgandis. Nec abnuit, sed exspectat reditum filii JurisconsultiGa naar voetnoot3, qui jam duos prope menses Goudae est cum uxoreGa naar voetnoot4. Absque ejus amoribus fuisset, non Sophompaneas tuus tam spissum fuisset negotium; ut eo tardius scriberem, quia alieno me nomine puderet. Nihil in Blauwiis ita displicet, quam quod tam multa recipiant in se et adeo tarde promissa exsolvant. Corvino, cujus mensa fruitur filiusGa naar voetnoot5, si vel tribus verbis responderis vel saltem literis meis salutem adscripseris, ut ostendere valeam, de affectu veteri nihil decessisse ex eo, quod filium tuum juris scientia imbuere studuerit, rem facies et illi et conjugiGa naar voetnoot6 ejus pergratam. Facile omnes suspicioni indulgemus. Mihi quidem nec seritur nec metitur. Sed scis, quid velim. Et facile vides sic vel hoc vel illud agendum, ut sponte istud a te profectum esse videatur. Alia quoque veniunt in mentem, sed tertiam cum paginam implerim, caetera literis alteris reservo. Deus Optimus Maximus te, illustrissime domine, cum familia tota, diu, Christiani orbis bono et reipublicae literariae conservet. Illustrissimi nominis tui cultor
| |
Amstelodami, MDCXXXV. Kal. Quinctilibus. | |
Adres: Illustrissimo viro, Hugoni Grotio, Suecici regni legato ad regem Christianissimum. Lutetiam Paris. In dorso schreef Grotius: Iunii 1635. Vossius. |
|