Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 5

1732. 1632 januari 19. Aan M. Ruarus¹⁰.

Quas ad me in Galliam destinaveras literas, Ruare doctissime, eae me in patria deprehenderunt, quo veneram amicorum vocatu existimantium et tempore et meae in patriam fidei haud dubiis experimentis mitigatos esse animos eorum, qui per nostram ruinam in potentatum reipublicae viam sibi fecerant. Sed vix me his in locis posueram, cum magnas video illius tempestatis superesse reliquias, quibus difflandis an pares sint futuri qui aequiora sequuntur consilia, exitus in incerto est. Ego vero sive hic sive alibi sum futurus, vivam tui amans et¹¹ reverens, et si eos videro, quos jam commendasti¹² aut quos in posterum es commendaturus,

10 Gedrukt Epist., p. 105; Ruari Ep. select. centuria I, p. 162. Antw. op IV, no. 1696. Over geadresseerde zie IV, p. 364 n. 2.

11 De lezing der Epist.; de Ruari Ep. select. centuria heeft ‘ac’.

12 Vgl. no. 1696 (dl. IV, p. 458).

[p. 12]

dabo operam, ut cognoscant valere apud me et auctoritatem tuam et cultum Polonici nominis. Quando vero tam benigne te offers, utar beneficio teque mihi sumam adjutorem, hae ut literae ad doctissimum Crellium¹ curentur, cujus scripta² quo magis lego hoc facio pluris. Tu vicissim si quid est, in quo utilis tibi esse possum, utere jure tuo atque impera.

Vale, vir praestantissime.

XIX Ianuarii MDCXXXII³.

Tuo nomini addictissimus
H. Grotius

1 Joannes Crellius; zie IV, no. 1696, p. 458 n. 1.

2 Vgl. bijv. IV, no. 1633, p. 392 n. 2 en no. 1696, p. 458 n. 2.

3 Schrijfwijze datum volgens Ruari Ep. select. centuria.