Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 1

240. 1612 Juni 10. Van Is. Casaubonus¹.

Vir amplissime, laetatus sum non displicuisse tibi quem nuper misi libellum². At quam multi erunt e nostris qui damnabunt? Iam e Gallia plures literae huc venerunt querelarum plenae, imo gravissimarum accusationum. Nam plerisque meorum Gallorum norma veri est ab antiqua fide abire quam longissime. Ego nihil scripsi de quo non saepissime cum magno Rege et doctissimis Episcopis deliberaverim. Itaque clamoribus ἀμούσων ϰαὶ ϑορυβοποιῶν non magis moveor quam Scioppii³ perditissimi nebulonis ineptiis. Si dabit Deus immortalis perficere quod nunc habeo prae manibus opus⁴, intelligent aequi lectores, qua diligentia hoc genus scriptores πεποτηϰότες εἴημεν, et multo magis quanta flagremus cupiditate promovendae gloriae Domini Iesu. Quod superest, peto a te maiorem in modum, ut quem mitto fasciculum cures ad Lydium⁵. Quaedam ibi sunt chartae Clemengii, quibus est illi opus. Deus te servet, vir magne. Vale. Londini pridie Kalend. Iun. CIƆIƆCXII.

1 Gedrukt Casauboni Epistolae p. 468. Antwoord op n^o. 236.

2 Zie p. 206 n. 3.

3 Zie daarover Casaubonus' brief aan Lingelsheim (Casauboni Epp. p. 481), die ook afzonderlijk in dit jaar te Parijs is uitgekomen, en herdrukt in Heinsius' Satirae duae. Hercules tuam fidem etc. 1617. Cf. Reifferscheid I p. 698.

4 Zie p. 206 n. 5.

5 Zie p. 200 n. 7. De hier bedoelde brief staat in Casauboni Epp. p. 468.