Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 1

51. 1604 Maart 26. Van D. Baudius⁴.

Periit mihi potissima causa cur paucis abhinc diebus Hagam profectus sim, quod te non viderim. Delphos iisse dicebatis. Conveni optimum virorum Neostadium, cui cum decretum esse viderem, urgente Ordinum⁵ auctoritate, quaestionem haberi super illa praeclara rixa, quae tantum non in Lapitharum catastrophen erupit, inter Dictatorem nostrum ϰαὶ ἱερὸν γένος ἡϕαίστοιο⁶, ne res ea nimium dispalesceret in irrisum ac ludibrium nostri gregis, et facetis hominibus benignam materiem largiretur suaviter subsannandi τὰς τῶν ϰρατούντων ἁμαρτίας, ἀτασϑαλίας τε νόοιο, id consilii dederam, ut quoniam de facto in genere satis ex communi fama constaret, admoneretur in posterum ὁ γενναῖος revereri dignitatem

4 Gedrukt Baudii Epistolae p. 219. Deze brief en, n^o. 52 handelen over een maaltijd, waar de Rector Magnificus der Leidsche Universiteit, Bronchorst, en Prof. Vulcanius een heftige woordenwisseling hadden gehad, en Bronchorst zich bovendien op onbehoorlijke wijze over de dienstbode van Scaliger had uitgelaten. Dat Bronchorst bij zulke gelegenheden wel eens te veel dronk, weten we uit zijn Diarium. Ook Vulcanius hield veel van een goeden dronk.

5 De Staten van Holland.

6 Bon. Vulcanius; soms noemt hij zich Ἡϕαιστίων,

[p. 43]

muneris, quod sustinet citra quidem meam culpam, qui vocem - ut Galli loquuntur - deliberativam nullus habui in eo capitulo¹, cui Divum benignitate praesul obtigit eiusmodi. Sed penes quos culpa sit, ad nos certe redundat infamiae labes, qui sub tam lentis maxillis mandere cogimur. Tua fide, videturne Stoico stomacho concoquenda talis contumelia, quod Baudio ius non sit suffragii, in quo collegio praesidet τοῦτο τὸ ϰαρϰίνωμα? Περιϰλυτὸς ἀμϕιγυήεις² verborum satisfactione contentus non revocat ad animum iniuriam. Sed publicum decus rei literariae et exempli ratio flagitat, ne silentio et dissimulatione tam insignis deformatio magnificae potestatis praetereatur. Dum rebus amice componendis studeo, accersivi mihi iumento meo negotium non necessarium, imo perquam invidiosum, nisi deponatur tutis auribus. Recepi enim me ex fide citra odium et gratiam partium, ordine perscripturum ad D. Neostadium quo pacto tota res gesta esset. Tum enim fore tempus decernendae inquisitionis si reus inficias iret, aut flagitium defenderet. quod vix adduci possum ut credam facturum: etsi, ut vetus versus ait,

Os homini nullum est, vel potius pugilis³.

Ut verum apud te fatear, eram interea loci non leviter aspersus flore Liberi⁴, ita ut pleraque praeterlapsa sint aures meas, pleraque subducta memoriae, adnitente bono illo patre Lenaeo⁴, ὃς μισεῖ μνάμονα συμπόταν⁵. Caeterum ex famulo Herois⁶, ex eius uxore aliaque ancilla⁷ quaedam rescivi, quae salvo frontis honore ne chartis quidem committere audeo. Quocirca non amplius intercedo precibus aut gratia quo minus a iuratis testibus veritas facti exquiratur: imo nisi culpam poenitentia emendet, non causae dico quin sacra Isidis adimantur huic gerulo, et successor quaeratur oneri cui succumbit. Vale flos Iuventutis, et nos tui observantissimos ama, aestima. Lugduni Batavor. XXVI Martii, CIƆIƆCIV.

1 Baudius was professor extraordinarius; eerst 1611 werd hij ordinarius.

2 Epitheton van Vulcanus bij Homerus; hier schertsend op Vulcanius toegepast.

3 Suetonius, de Gramm. 22.

4 Liber en Lenaeus, andere namen voor Bacchus.

4 Liber en Lenaeus, andere namen voor Bacchus.

5 Martialis, Ep. I, 27, 7.

6 Jonas Rousse, de ‘serviteur oeconome’ van Scaliger, zooals hij in diens testament (gedrukt Codices Scaligerani Bibl. Univ. Leidensis (1910) p. V) genoemd wordt.

7 ‘Anna ma jeune chambriere,’ ibid. p. VI.