Adamus exul
(1601)–Hugo de Groot–
Auteursrechtvrij
[pagina 36]
| |
Tangant vultus mea vota tuos,
Nec difficilem verbis praebe
Supplicis aurem.
Anima innumeris superata malis
Vix languentes sustinet artus,
Vitáque tristi miserae fortis.
Pressa ruinâ paulò immitem
Effugit Orcum. Nîl inter me
Restat, & illos, quos in Stygiam
Mors praecipitat flebilis undam:
Aut auxilij si quis egenus
Nullos usquam cernit amicos,
Propè nec vitâ vivus in ipsâ
Vt quos saevo vulnere captos
Servant surdi saxa sepulchri,
Te vivificam retrahente manum,
Memori nemo pectore curat;
Sic ego fermé Phlegetonteis
Damnatus aquis sentio tenebras
Tristis Averni, sentio densam
Carceris umbram.
Indies in me tua crescit ira,
Ira quae tantis miserum procellis
Obruit, quantis hyemis sub horam
Fluctibus quassa trepidant carinae.
Méque tot quondam comites secuti
Cùm ratis faustâ raperetur aurâ
Deferunt omnes: fugiunt amici
| |
[pagina 37]
| |
Sorte felici fugiente cuncti,
Méque contemnunt, & abominati
Pristinos mutant odijs amores.
Claulus, & solo positus cubili
Publicum vito: cumulo malorum
Obruti languent oculi, nec ultrà
Aut vident, aut flent, in utrunque fessi.
Te petit totis mea vox diebus:
Omnium cogor vacuas ad astra
Tollere palmas.
An quos ista semel vita reliquerit,
Hi virtutis erunt materies tuae,
Túque illis medicam cùm tuleris manum
Illorum reduci voce citaberis?
An quos sarcophagi sub tumulo premit
Testos terra gravis testibus his tua
Vtetur bonitas? è pereuntibus
Argumenta tuae justitiae petes?
Prodétne è tenebris se tua veritas,
Et Lethes tacitae pocula qui bibunt
Dicent etheriae facta potentiae?
Ad te, Magne Deus, vox mea tollitur,
Et cùm fessa fugat sidera Lucifer
Te, solare manens dum niteat jubar,
Crebrâ sollicitat prece.
Cur nostra lenti verba ferunt Noti,
Quò tardè ad aures perveniant tuas?
Cur tristis avertis severos
| |
[pagina 38]
| |
Ne capias mea verba vultus?
Indomiti labores
Primis juventutem mihi
Exercuêre ab annis,
Inde me sublatum in altum
Casus excepit gravis.
Expositus furori
Iraeq́ue conservor tuae,
Cingúntque me timores,
Sicut unda quae minatur
Vltimum messi malum.
Nulli miserantur amici
Me, nulliq́ue sodales
Alloquio, auxilióque juvant:
Et non est, nisi tu sucurras tempore, qui me
Sublevet, aut dextrâ, consilióve juvet.
Psalmum centesimum quartum, qui incipit Benedic anima mea domine, miscellaneo genere Carminum similiter translatum invenies in Tragoediâ Fol. 27, in quo tamen multò plus observatum est, quàm fronte apparet: Non indico: Lector indaget. Hoc etiam Carmen omittere non potui, quo Christianorum, & Orthodoxorum Patrum Symbolon continetur. ME docet indubii siducia pectoris unum
Esse Deum, quo dante monet sperare saluté
Christiadûm non falsa fides: tres scilicet olli
| |
[pagina 39]
| |
Persone subsunt, nec desinit unus haberi.
Ex Pater, ingenti qui condidit omnia nutu,
Queq́ue oculis subjecta patent, quaeq́ue abdita visus
Effugiunt nostros, immensa potentia cujus
In rerum mirâela patet. Deus unus, & idem est
Ille, salutiferum sumpsit qui nomen Ièsu,
Vnigena aetherij natus Genitoris, ab illo
Prosatus (haec nullae capiunt Mysteria mentes)
Antè etiam Coelum quàm volveret axis, & anté
Quàm librata suo sedisset pondere Tellus.
Hic Deus ex Genitore Deo est, ex lumine lumen,
Eq́ue Deo vero verus Deus: hic neque factus
A Patre, nec formatus erat, sed natus ab illo,
Et genitus, cui cum magno substantia Patre
Vna, eadémq foret; per quem sunt omnia, quae sunt:
Qui propter miseros homines, hominúmque salutem
In terrras procul ex patrio descendit Olympo,
Conceptúsque sacrâ Divini Flaminis aurá
Humanam assumpsit Mariâ de virgine carnem,
Factus homo, nostroq́ue tulit pro crimine dirum
Supplicium Crucis insontem damnante Pilato,
Multáque perpessus, tandem sub mole sepulcri
Conditus, ex tumulo, cùm tertia venerat Eos,
Surrexit veterum complens oracula Vatum,
Ascensoq́ue Polo sublimi sede locatus
Nunc sedet ad Magni dextram Patris, unde redibit
Veridicus judex in Majestate decorâ
Arbiter & vivis, & jam sua funera passis:
| |
[pagina 40]
| |
Tunc regni nec finis erit, nec terminus aevi.
Spiritus ille etiam Deus est, qui vivida nobis
Corda animat, Sanctamq. inspirat mentibus auram.
Procedens de Patre simul, natóque Parentis,
Quem Dominum cum Patre simul, Natoq. fidelis
Concelebrat populus, quem flexo poplite adorat.
Hic ille est priscis qui Vatibus ora resolvit,
Quo conscripta nitet Divini pagina Verbi.
Esse etiam sanctum cummunem totius Orbis
Credo, & Apostolico firmatum dogmate Coetum.
Vnam peccatis veniam, fontémque lavacri
Vnius agnosco. Tempus (nam tempus & illud
Advenit) expecto, quo corpora nostra resurgent,
Cùm mihi perpetuae current nova saecula vitae.
Symbolon hoc fidei est, quod vox sacra fulciat,
Amen. |
|