Adamus exul

Seqvvntvr hymni evangelici ex Lvca.

Hymnvs Zachariae
Lvcae cap. I. comm. LVIII & sequentibus.

MAgni Fatidici Fatidicus pater
Intermissa novem munera mensibus
Linguae Zacharias expediit, Deo
Donante, ut caneret sacra

Gentis fata: Bonus nos Iacobi Deus

Aspexit placido lumine: laudibus
Tollamus Dominum, qui redimit suos
Orci è faucibus asseclas.

Iam jam missus adest ille Salutifer,

Qui fert plena sacrâ cornua copiâ,
Davidis famuli stemmate quem sui
Progigni voluit Deus.

Hoc antiqua etiam carmina consonant

Inspirata bono numine, temporum
Tantorum serie, veridicum quibus
Os, linguámque resolverat

Fatorum dominus, semper ab hostium

Nos servare ferä pollicitus manu,

[p. 14]

 

Tutósque auxilio reddere ab impijs

 

Nostri quos odium tenet.

 

Confirmata sacro gratia foedere,

 

Quae nostris fuerat pacta parentibus,

 

Augetur minui nescia: perpetim

 

Perdurat bonitas memor:

 

Nec quod Thariadae pollicitus patri

 

Iurârat, levibus ferre dedit Notis

 

Rector juris amans: scilicet hostium

 

Ereptos fore dexteris,

 

Vt nos inde Deo vindice liberos

 

Virtus justitiae, puráque sanctitas

 

Vitae perpetuo tempore vindici

 

Sacraret famulos Deo.

 

Et tu parve mihi nate, puerperae

 

Qui pendes gemino matris ab ubere,

 

Coelestis Domini tempore postero

 

Vates praevius audies.

 

Tu praecursor hero prospicies viam,

 

Tu dices populum quae maneat Salus,

 

Tu primus veniae criminibus datae

 

Nostris indicium feres,

 

Divinaeq́ue canes munera gratiae

 

Ad nos quae superis defluit ex locis,

 

Et caeci tenebris carceris obsitos

 

Illustrat subitâ face,

 

(Vt Solis species nubila discutit

 

Ortus luce sui) quaeq́ue Acherusiâ

[p. 15]

 

Nos ex valle refert, ducit & avios

 

Securum per iter pedes.

Hymnvs Mariae
Lvcae cap. I. Comm. xlvi. & sequentibus.

INtima concussis saliunt praecordia venis,

Et magnum celebrat mens mihi grata Deum.

Spiritus allatae concepit sancta Salutis

Gaudia, divinâ gaudia sancta manu.

Ecce humili positam placido me lumine clemens

AEtheriâ Dominus vidit ab arce loco.

Omnibus ecce meum nomen celebrabitur oris,

Quoque oritur Titan littore, quóque cadit.

Cantabunt posthac venientia saecla beatam,

Summáque felicem me super astra ferent:

In me mirificae sit quanta potentia dextrae

Gratia Coelestis testificatur heri.

Nomen ei sanctum est, nulli violabile lingua,

Cujus ad auditum Terra salumq́ue tremunt.

Illius haeredem sobolem pietatis avitae

Continuus nullo tempore linquit amor.

Ille domat fastus, & corda tumentia flagris

Exagitat: tantum brachia robur habent.

Nunc etiam Dominos Regali è sede potentes

Deijcit, & pressos sidera ad ipsa vebit.

Indonata domum locupletum turba redivit,

Impleruntq́ue inopes munera sacra sinus.

[p. 16]

 

Quos gravis esuries veri vexabat & aequi

 

His pater aetherias porrigit ipse dapes.

 

Nempe Deus Iacobi meminit, quem semper amavit,

 

Isacida oblitus nec fuit ille sui.

 

Haeret adhuc animo clementia fixa tenaci,

 

Quam nostris veteri foedere sanxit avis,

 

Abramo, natisq́ue, & qui nascentur ab illis,

 

Dum lux & tenebrae, mensis & annus erunt.

Hymnus Symeonis
apud Lucam Cap. II. Comm. xxix. & sequentibus.

IAm missionem das mihi militi,
Solvisq́ue sacram polliciti fidem:
Iam tempus est, ut me, Imperator,
Emeritum statione solvas.

Nam nunc quid optem vivere longiùs,

Orbis redemptor quando oculis fuit
Conspectus istis, quem saluti,
Magne parens, hominum dedisti?

Hoc nempe solum gentibus omnibus

Signum locasti, lumina quo simul
Acuta colliment, & ora
Singula respiciant ad unum.

Hoc nationes lumen Olympicum

Illustrat omnes, quas oriens videt,
Phoebeus & quas spectat orbis
Occiduas subiturus undas.

[p. 17]

 

Haec Israëli gloria nascitur,

 

Haec Abrahami gloria posteris,

 

Prae caeteris quem tu sacratum

 

Rite tibi populum dicasti.