Adamus exul

Initivm evangelicae historiae scriptore Lvca παραφρασικῶς.

INgredimur sanctum per iter, quà semita multo
Trita patet pede, sed nullo contenta priorum.
Nam multi res Christe tuas tuáque inclita gesta,
Quorum certa fides nostro sub pectore sedit,

[p. 8]

 

Scriptores voluere suis mandare libellis:

 

Multos incassum lusit labor, & pia vota

 

Successu caruere suo: tua facta canenti,

 

Tu mihi, Sancte, fave, tuáque hanc divina per aequor

 

Aura ratim vehat, ut tanto ne pondere pressa

 

Sorbeat aequoreos fluctus, rimisq́ue fatiscat.

 

AEtherei sobolem patris, & miracula centum

 

Testibus à fidis toties recitata recordor.

 

Qui videre diu, primâque ab origine cuncta

 

Luminibus lustrâre suis, quos ipse ministros

 

Elegit Verbi Dominus, gentésque per omnes

 

Humanas implere sacris sermonibus aures

 

Iussit, & integro mysteria prodere Mundo,

 

Authores, testésque habeo: non cognita inani

 

Per vulgum rumore canam, Famâque sinistrâ:

 

Plenus adhuc ipsis est spectatoribus orbis,

 

Et vivunt falsi quos nulla redarguet aetas

 

Quos oculi docuere, hi nos docuere vicissim.

 

Me quoque divinus concussi pectoris aestus

 

Concitat haec eadem, didici quae maxima certâ

 

Complexum rerum serie, repetitáque ab ipso

 

Zachariâ, ad finem distinctiùs ordine longo

 

Ducere, ne turbet moles confusa legentes,

 

Et duraturis res obsignare tabellis.

 

Haec tibi scribuntur, quem nobilitatis origo,

 

Impositumq́ue humeris venerabile munus honorant

 

Theuphile, grate Deo: nam te petit assertorem

 

Pagina, divinis quem non mortalia curis

[p. 9]

 

Commoda, non potuit metus avertisse malorum.

 

Accipe, quae nondum ad coetus ,& sacra recepta

 

Cùm purgatrices ambires criminis undas

 

Voce tibi, & vivis fuerant recitata loquelis:

 

Haec tu firmato nunc robore clarius ipsa

 

Et scriptis contenta leges, & singula disces.