Schetsen van Heihoven

[p. 67]

6. In en om 't oad Hidsjer kirksjke

Doe woasj neet groet, doe woasj neet sjoen,
An dich woar nieks te prieze,
Va binne-n-en va boete woar
Nieks kunstigs aa te wieze.

Doe woasj neet gotisj, neet barok,
Va sjtiel woar nieks te sjpuure,
Of me dich zoog va links, va rechts,
Va-n-achtere of va vuere.

Ee tuurke wie een paeperbus,
Wees ooch noch sjeef noa boave;
Nee ich ka mit d'r beste wil,
Dien oetzich neet erg loave.

Mae vier oaw hidsjersj hubbe dich,
Deep in oos hart gesjrieve,
Doe bis in oos gedanke sjtieds,
Get sjoens en hilligs blieve.

Al sjtong d'r toere-n-ooch get sjeef,
Hae wees toch noa g'n hiemel,
Onger die daak woerd good gebaed,
En zonger veul gefiemel.

En woerd ooch op der praedigsjtool,
Ins mit een voes gesjlage,
Doa makde vier os gaar nieks d'roet,
Dat kooste vier verdrage.

[p. 68]

 

De oaw luuj va g'n Haelehej,

 

Die woare wat ze sjeene,

 

Die dooge zich ooch meujte om

 

D'r hiemel te verdeene.

 

 

 

Al haat gee minsj, oad kirksjke, oets

 

Dien sjoenigheed bezonge,

 

Doe woasj de poart woe doezende,

 

Doer noa g'n hiemel gonge.

Went v'r os get gont vertelle uever 't oad Hidsjer Kirksjke, mot dat ooch op hidsjer plat gebuere. Hollesj versjteet zich doa neet mit............

Nee da motte v'r kalle wie de luuj, die zich doa noa g'n hiemel i koame baene, gesproake hubbe. In 't hollendsj ka me-n-een Kathedraal besjrieve of een oaw romaansje of gothisje kirk woe sjilderie-n-i hange va Rubens of Raphaël, mae oos oad kirksjke mit 't paeperbus tuurke d'rop? Nee dat geet neet!

D'rom is 't ooch good, dat ze 't oad dink aafgebroake hubbe vuer dat e zoeveul vraem luuj op-n Hej zint komme woene. Doa woar joa zoe-wie-e zoe al te wienig plaatsj, vuural mit Sinkernaeles en mit de bronkkirmes en anger daag went veul vraeme koame.

Get sjoens woar 't neet. Joa went me-n-'t good bedinkt woar oos kirksjke lielik. Va boete woar gaar nieks d'raa. 't Woar mie zoe soart sjuur-

[p. 69]

mit-vinstere. En va binne, woar 't al neet veul angesj.

Alleen der groete-n-altoar dae makde nogal get oet. Allemaal wooke en gowe stroale bis boave-n-an der plafong en ich weet neet wieveul klein ingelkes en groete hillige d'r tusje. In 't kleen

[p. 70]

woare de zie-alteusj krek e zoe get. Links de Moeder-Goades en rechts der Hillige Cornaeles tusje e zoe soart wooke-hiemel mit gowe stroale hot en haar d'r doerhaer.

Zoegaar geen richtige Goadslamp woar in 't kirksjke. Doa hong waal een op-'nne koer, mae die is allemelaeve kapot gewae. In plaatsj doava how der kuster in eenen hook ee diek beerglaas gezat mit een oaligspitje d'ri. Och 't gong aeve good. Ich geleuf neet dat Ooze-Leven-Hier doa veul om goof. 't Woar noe eemoal op-n-Hej allemoal ee bietje roewer wie euveral angesj. Mae bae dooge de luuj good en mit Sint Sebastianes koam de sjutterie roefelentaere mit de trom bis boave-n-an de Communiebank. En went de Mes oetwoar da commandeerde d'r commandant...... tamboerrrr!, en da gong 't ooch weer aevezier: rrr-om-bom-bom-rrr-om......... oet 'n kirk noa d'r kirkberg op.

Op Caeciliadaag bloos de harmonie onger de Mes dat 't zoe daverde. Iederee woar noe eemaal heem in 't oad kirksjke.

Ich hub mich loate vertelle, dat pastoer Smits wie-n-op-n-Hej koam 't ee bietje fiender how wille-n-aalegge, mae dat gong-e-zoe gemekkelig neet. Oaw gebroeke leete de luuj va g'n Hej zich e zoe lies neet aaf gewenne.

Op kirmesmoandig gonge de sjutte noa de Mes

[p. 71]

beer drinke, iesj bie pastoer, doanoa bie kap'loan en 't leste bie os. De iesjte kier dat 't bie pastoer Smits gebuerde wos e nog neet wat de Hidsjer sjutte kooste verdrage. 's Angerendaags vertelde-n-e aa mie vader, dat ze opins woare begonne te zinge va waege: bier her! bier her! oder ich fall um!

Mae hae how aevel waal sjpas d'ra g'ad, dat d'r uidste sjut een vuurdrag how g'oate, hoaf plat en hoaf dütsj. Dat kooste de ow luuj oet daen tied neet good oeteree hoate.

Ich hub gehoerd de sjneiderweiber musse teveul sitze,
Da zal ich eene soldoat heirate, hab ich sjarfe sjpitze.
Ich hub gehoerd soldatenweiber musse de ransele drage,
Da zal ich mich 'nne voorman kriege, hub ich paerd en wage.
Ich hub gehoerd de voormansweiber musse de radere sjmiere,
Da zal ich mich inne kaufman kriege, doa kann ich 't mit probiere.

Went 't bierdrinke bie os gedoa woar leep 't zoe gewunlig taege de twelf oere. Went 't Nölke da begoos middig te loewe, commandeerde der Beaujean: ‘Op 'n kneje’. En da woerd d'r Ingeldes-Haere gebaed.

[p. 72]

Bie pastoer Smits haat zich ooch nog een wiets aaf gesjpilt in 't oad kirksjke, wie der daeke va Haele ins kirkvisitaasje hool en onger angere ooch e zoe soart exame-n-aaf noom in de kristelier.

Noe is vroage gemekkelig genog, mae om ummer 't richtig antwoerd te vinge is lestiger.

't Woerd dan ooch hie en doa al ins duchtig d'r naeve gevaegd doer de Hidsjer-kristelier-kandidate. Pastoer woerd ee bietje zienewechtig en vroog an d'r Piet van d'r Driek: ‘Welke zijn de kentekenen van de ware Kerk van Christus’. D'r Piet dach dat 'n 't nogal wis en begoos aaf te ratele:

Ten eerste, dat ze een is.

Ten tweede, dat ze twee is,...... en doe vool pastoer 'm gieftig in de rae:

Ja zeker! en.........

Ten derde dat ze drie is.

Ten vierde dat ze vier is.........

En wie d'r daeke wol wiete wat de ‘vijf geboden der H. Kerk’ woare, woar 't antwoerd: ‘De vijf geboden der H. Kerk zijn deze vier, geloof hoop en liefde’.

In alle gevalle woare ze op-n-Hej uever 't algemeen neet om een antwoerd verlaege. Doa sjtonge ze trouwens vuer bekind.

Wie me wit is der kirkepatroen op 'n Hej allemelaeve der Heilige Cornaelis gewae of wie v'r

[p. 73]

gewend woare te zegge: Sinkernaelis. Om sjtrieks der 16e September waerd ooch op d'r daag va huuj nog ummer een octaaf gehoate. In ooze tied praedigde ummer de Redemptoriste va Wettem, en da mooste de kinger boave de zieve joar zich biechte, krek e zoe good es mit poasje. Op d'r kirkberg sjtonge-n-onger 't octaaf ummer innige kreum woe behalve allerlei hillige zaake, wie roezekrens en medaljes, ooch sjpielgood verkoch woerd. Iederee kint de bleuskes, die me-n-op mot bloase, en die da mit muziek laegloope. Noe how ich mich wie ich mich de iesjte moal moos biechte mit Sinkernaeles, van te vuere ooch ee bleuske gegolle.

Ich how een ganse riej vuur mich an der biechsjtool en wie ich op mien maneer mit 't gewietesongerzeuk en de akte va berouw vaerdig woar, begos ich i mien onsjuld get mit dat bleuske te spiele. Zonger mich veul doa bie te dinke, bloos ich dat dink op en zoot doe mit eene roe kop en der doem op 't flutje te kieke en wos neet wat ich aa moos vange.

Entelig woar ich an de buurt en koam in d'r biechsjtool terech. Wie d'r pater op ins 't duerke-n-op doog, loot ich va sjrek d'r doem los en doe begoos dat dink te fleute.

Floep!......... d'r pater oet der biechsjtool, goof d'r mich links en rechts ee paar om de oere en zat mich weer gans achteraa in de riej. Ich koos

[p. 74]

ocherm weer op nuuj beginnen mit mie gewietesongerzeuk.

De geesteligheid huert bie de kirk. D'rom is 't dan ooch begriepelig, dat v'r 't int en 't angert zegge-n-euver de geestelige oet dae tied.

Pastoer Smits is al ins t'r sproake komme. Mae 't mot toch 't int en 't angert uever 'm gezag waere. Wie z'm op 'n Hej hubbe-n-igehold woar natuurlich ooch de harmonie d'r biej. Wie ich mich hub loate vertelle, ich kan 't mich zelf neet herinnere want ich woar nog mer ee gans klee breukemenke, mot zich doe eene sjoene vurval hubb-n-aafgesjpilt. D'r diekke-trommesjlaeger woar krank en doe howe ze d'r diekke-trommedraeger mer gepromoveerd tot diekke-trommesjlaeger. Ze dachte zich zieker dat e wat e van achte zoe deks how mitgemakt va vuere-n-ooch wal zow konne.

Noe gong dat e zoe wiet joa ooch semmelig good. Hae bowsde-n-op ziene tied en good in de moat. Alleen sjloog e te hel. En of d'r directuur noe al zag pianoe......... pianoe, doa sjeen e zich nieks van aa te trekke.

Pianoe kael, pianoe zek ich dich, reep d'r directeur op 't leste gans hel.

En doe zag d'r diekke-trommedraeger-sjlaeger, ooch gieftig: ‘Lek doe mich e...... ich ka neet helder’.

[p. 75]

D'r pastoer woar uever 't algemeen eene sjtille man. Vrueger joare woar e lang professer gewae op Rolduc en e sjtong bekind es eene gowe kinner van de hollendsje taal. Hae makde ooch gedichte.

De Sinkernaeles leedjes, die noe nog ummer op 'n Hej gezonge waere: ‘Groote Sint Cornelis’ en ‘Hulde, hulde zij U Sint Cornelis’ zint van hum.

Hae koos deks ganse korte praedige hoate, die fosj isjlooge. Doa bie how e-n-een gewunde om de wuerd oet te sjpraeke wie me ze sjreef. De ‘sch’ bevuurbild i wuerd wie ‘menschen’ en ‘wenschen’ sjprook e sjerp oet wie ooch in 't woerd ‘misschien’. Allewiel dont ze krek 't omgekierde en zegge dat me mot sjrieve wie me sjprikt.

Kaploan Dirx hub ich op 'n Hej nog mer noetref gekand, mae ich weet dat 't eene grappemaeker woar. Zoe gong n' ins de waek vuer poasje noa ‘Passarts-Nieuwenhagen’ d'r hoafe en de hoafesge oetnuudige om poasjmoandig bie hum op d'r koffie te komme, om te komme kieppe wie me dat zaet. Die noome de oetnuudiging natuurlig gaer aa. Wie kaploan heevesj gong leep 'n 't iesj nog get uever d'r hoaf rond en zoog kans om in d'r hinnesjtal te komme en zich doa de tesje vol eier te rape.

Wie ze noe op poasjmoandig vaerdig woare mit

[p. 76]

koffiedrinke vroog 'n an d'r owe hier en de madame Packbier wie 't hun gesjmakt how. Good hier kaploan, hiel good zagte die. Dat za wal zie, zag kaploan, ier hubt ooch ganse viesje eier gaete, die ich mich zelf dis waek va bie uch op d'r hoaf hub mitgenomme.

Later wie e pastoer i Berg a.d. Maas woar, hub ich ins innige daag bie 'm gelogeerd. Hae woar doe geweldig diek woere. Ich zien 'm nog vuer mich wie 'n ins bie os op bezeuk koam en mie vader mit de erm oeteree op 'm aa koam en reep: ‘daag mager pastuerke!’

Later is 'n es pastoer va Hulsberg gesjtorve.

Dat is al lang geleje.

Kaploan Brune hub ich good gekand en dat is bis aa ziene doed eene gowe vrundj va mich blieve. 't Is gek dat kleenigheete eene deks zoe lang bieblieve. Wie ich koerjong woar, is 't mich dekker opgevalle dat kaploan Brune ummer op en neer wiebde op 'n tiene went e de prefatie zong, en da zong e zich zelf troane-n-i-gen ooge. Gemekkelig woar e vuer os koerjonge neet. Ich hub ze mie wie ins van 'm gewatsjd kriege.

Hae koos good opsjeete mit alle luuj, riek en erm. Mit de wirkluuj woar e vuural op gowe voot. In die joare woar der iesjte mienwirkersjbond opgerich ‘St. Barbara’. De vaan van der bond sjtong bie kaploan op 'n aere.

De mienwirkersj howe zich ooch eene comman-

[p. 77]

dant gekoase mit eene sabel om en een trom howe ze ooch.

Op eene Zondig mooste ze in d'r noademiddig noa een meeting in Haele en kaploan gong ooch mit. Ze koame op de kapelanie biejee. Wie ze mit vaan en al vuur 't hoes va kaploan sjtonge dosj d'r commandant neet good beginne.

Allé Joep commandeer, zag kaploan.

D'r Joep dosj nog neet en sjtong get te truezele. Wens te neet commandeesj goan ich noa binne, zag kaploan weer.

Doe kreeg d'r Joep moed en reep: ‘Allé da!...... Iesjte commandoe......... In de rie!’.........

Twiede commandoe......... Moele hoate!......... Driejde commandoe......... Ju!.........

Op alle plaadsje woe kaploan Brune beneumd is woere, bin ich geregeld biej 'm op bezeuk gegange en hae koam ooch dekker bie mich. Ummer went v'r os zooge zag e daalig: ‘Vertel ins get va gen Hej’ en da hoole v'r os deks oere lank d'ra uever alle meugelige hidsjer luuj en gewendes.

In 1932 is 'n es pastoer va Booches¹⁾ gesjtorve. Wee kaploan Brune va g'n Hej e weg gong koam kaploan Sleypen i zien plaatsj. Wee dae d'r iesjte daag op de kaplenie woar brach de harmonie 'm natuurlig ooch een serenaad.

1) Bocholtz.

[p. 78]

Ee paar daag later wandelde-n-ich op 'nne Minge langsj 't baeksjke en doa woar eene van de harmonieste de baek an 't sjoenmake.

Noe zek mich toch ins, wat hubbe vier vuer eene nuuje-n-hier kaploan kriege, zag e.

Da's eene fosje wa, zag ich.

Eene fosje! Dat is eene vuer in een kathedraal! Hub d'r dat g'hoerd wie v'r 'm gister een serenaad brachte?...... rechtoe een ton beer!...... Dat is eene vuer in een kathedraal! D'm hoate vier hiej op 'n Hej neet lang.

Pastoer Stassen hub ich e zoe good neet gekand. Kort-noa dat dae op 'n Hej is komme bin ich vertrokke.

Wen ich van de geestelige oet die joare sjpraek, mot ich ooch nog get zegge van d'r professor Packbier, dae in 1940 as daeke van Sjinne¹⁾ gesjtorve-n-is. Hae woar waal melaeve neet pastoer of kaploan op'n Hej mae 't woar i lange tied d'r vuer en lange tied d'r noa d'r intsige geboare Hidsjer, dae geestelig is woere.

Went m'n 'm zoe regop doer g'n durp zoog loope onger de vacansie, dach m'n op 't iesjte oog, dat e sjtols woar. Went m'n 'm aevel baeter lierde kinne merkde me wat 't vuer eene gowe noabele minsj woar. Tot aa ziene doed bin ich ummertoe va tied tot tied noa 'm op bezeuk ge-

1) Schinnen.

[p. 79]

gange. Iederee how 'm aeve gaer en ummer sjprook e mer uever g'n Hej.

Alleen zinge dat koos e neet en went 'n onger de Hoemes d'r ‘Ita missa est’ aansjtumde, gongen-uch de hoare te berge.

De geestelige huere biej de kirk, en alle geestelige, die in 't oad kirksjke heem woare zint doed en 't kirksjke is afgebroake.

...... Zoe geet 't in de welt!......

Der oksaal in de ouw kirk besjtong oet twie deel, die gesjeje woare doer de groete orgelkas. In de vuesjte aafdeeling, krek went me de trap op koam, zoote 's Zondes uever 't algemeen get jong trabante, en in de tweede aafdeeling woerd d'r orgel besjpild en woar de plaatsj vuer der kirkekoer en ee paar ouwer luuj.

Der kuster woar, wie 't huuj ooch nog is, krek wie uever 't algemeen i Limburg, ooch organies en direkteur van der kirkekoer. Achter in de orgelkas woar e zoe soart sjwungel dae op en neer gepompt moos waere om lof in der orgel te bloaze. Dit woar ee sjwoar werk en woerd gewunlich verzurgd doer 't Nölke Heugen, dae ooch de klokke loewde en e zoe soart hulpkuster woar. Went 't Nölke neet doa woar moos 't natuurlich eene-n-angere doe. Ich hub dae pos ooch al ins op mich genomme, mae ich zek uch dat woar neet alles. Went me neet good oppasde

[p. 80]

gong der kuster midden in der diekste gloria de piep oet.

Vreuger joare woare de plaatsje-n-op der oksaal vrie, mae op eene ziekere daag how der kirkekoer doergedrieve dat de luuj, die neet zenger woare, drie cent zowe motte betale. Vuer dat geld zow der kirkekoer dan ins ee reeske konne goa make. 't Nölke moos 't geld ophoale. D'r iesjte Zondig dat e-n-onger de praedig d'rop oetging om bie de jonge te collecteere hoerd me-n ee bietje radouw en doe koam 't Nölke boet-n-oam in de zengesjaafdeeling en zag sjtamelentaere va sjrek: ‘Ze p-p-presenteere mich get sj-sj-sjtuet’.

Went op hoeg fiesdaag een veersjtummige Mes moos gezonge waere woerd natuurlich van te vuere gerepeteerd. Noe wol 't ongeluk dat ins een kier, krek vuer der hilligedaag ee paar basse-n-oetveele omdat ze krank woare woere. Op der daag zelf brach eene van de zengesj eene sjwoager mit van een anger durp om i te valle. Noe kant dae man wal good muziek, mae wie 't d'rop aa koam woar 't 'm toch get fosj om d'rektemang d'r latiensje teks mit te zinge. Zoe koam 't dat 'n in der trop sjtong en waal mit zong mae alleen mer de noete. Tusje-n-'t latien van de angere durch helde dae mer vawaege ‘sol-mi-la-si-do-sol’...... en e zoe wier. Dat makde d'r man dae naeve-n 'm sjtong zienewegtig en opins hoerd

[p. 81]

me midde-n-onger der zank...... zing toch wuerd kael, non de.........!!!

Wie dat op ouw durper gewunlig d'r val is loog d'r kirkef biej de kirk. D'r ouwe kirkef likt natuurlig nog doa, mae hae waerd neet mie gebroekt. Alleen nog vuer een begreppenis in d'r eene-n-of angere familje-kelder.

Sjoen woar d'r ouwe kirkef ooch in ooze tied noe krek neet, mae hae zoog toch angesj oet wie op d'r daag van huuj. Wie de nuuj kirk geboewd is, hubbe ze te veul drek d'rop geworpe en is 'n-e zoe hoeg komme te ligge, dat de moere, die d'rom haer sjtond hoaverwaegs mit begraeve zint. Vreuger leep rondom ee paedje en koos me zich doa get bae an de kleen kapelkes, die in de moer woare-n-oetgehowe. E zoe soart krutswaeg.

Mae sjoen of neet; op d'r ouwe kirkef ligge noe eemoal de luuj begrave, die me-n-in ziene jonge tied gekant haat, familje en vrung.

Op 'n Hej moos m'n in der ouwe tied ooch op 'nne kirkef aevel nogal ins grielache. Joare lank haat doa ee krutz gesjtange mit de wuerd d'rop: ‘Hier rust de ziel van onze inniggeliefde moeder’ ......Dat ze de ziel begrove koam op anger plaadsje neet vuer, dat kreege v'r alleen op 'n Hej vaerdig.

Mae uever 't algemeen is eene kirkef een plaatsj wo me liert noadinke uever laeve-n-en doed,

[p. 82]

veural went me tusje graver va bekinde luuj en kinger sjteed. Went me züt wie d'r eene jonk, d'r angere-n-oad sjturft en begrave waerd, da dinkt me wal ins:............

Wen ich op eene sjoene, sjtille daag,
Tusje de graver op d'r kirkef sjtoa,
Da vroag ich mich deks aaf: woerom toch maag,
Dae vreug, dae-n-ang're laat oet 't laeve goa?
Woerom?

Hie likt ee gans klee kindj va nog gee joar,
Dat krek geboare-n-al weer sjterve moos,
Vuerdat 't wirklig wos wat laeve woar,
Vuerdat 't good, vuerdat 't koad doe koos.
Woerom?

En hie is eene-n-oawe man begrave,
Dae lang gelaefd haat, mie wie tachtig joar,
Dae i zie laeve hel haat motte sjlave,
En gans erm sjtorf, wie hae geboare woar.
Woerom?

Hie likt ee gans jonk moederke-n-och erm,
Gesjtorve wie heur kindj geboare-n-is,
Noets hool de moeder 't kindje-n-i-g'n erm,
't Woar een doop............ en een begreppenis.
Woerom?

[p. 83]

 

Went hie op aerd 't doel van 't laeve leug,

 

Went mit d'r doed 't laeve wuer gedoa,

 

Went me hienoa gee-n-iewig laeve zeug.

 

Da meus op ieder graaf ‘woerom’ gesjrieve sjtoa.

Mae... 't paeperbus tuurke wees noa g'n hiemel!

Om geld vuer de nuuj kirk biejee te kriege woerd natuurlig van alles geprakkeseerd. 't Woerte collectes gehoate i g'n kirk en langsj de hoezer, sinkernaelesleedjes verkoch, tombola's gehoate, en aaf en toe ooch conzerte gegaeve. Conzerte nomte v'r in dae tied alles wat zich op een buun in eene zaal afsjpilde. Of de harmonie een oetveuring goof en of der toernverein toernde of laevende bilder vertunde, alles woar conzert. Natuurlich ooch went ee drama woerd opgeveurd of vuerdrachte woerte gehoate.

Mierendeels goove ze op zoene-n-oavend van alles doeree en gewunlich woar 't ‘ee krentje-n-entree’ en doerde va zes bis twelf.

Ins op een kier woar ee conzert van der toernverein ‘kracht en vlug’ vuer de nuuj kirk. Of d'r noe ooch al taalkundige besjwoare hubt taege d'r naam ‘kracht en vlug’ of neet, zoe hoosj e noe eemoal.

't Woerd getoernd en d'r tusje durch veurde ze tonielsjtuksjkes op.

D'r uevergank van 't int op 't angert noom aaf

[p. 84]

en toe nog al ins get tied i besjlaag en de luuj va g'n Hej woaren 't geduldigste neet.

Op ee gegaeve-n-oogeblik woar 't sjpektakel dan ooch nog al erg fosj en om de luuj sjtil te kriege, kreeg d'r Haarie aagezag om ee paar extra sjwung an d'r reksjtok te make. Hae koam...... makde-n-een beuging wie zich dat gehuerd...... sjnapde zich d'r reksjtok en sjloog eene toervel doer g'n loch, dat 't de luuj sjwindelde. Doe nog eene toervel en nog eene, en ze floepde-n-alleneuj.

Mae doe koam eene dae floepde neet!......... en d'r erme Haarie veel va boave-n-aaf mit 't votteknuksjke krek boave-n-op een sjroef woe d'r rek mit an 't gebun woar vasgemakt.

Ier kont uch dinke wie dat pidsjde!

D'r Haarie probeerde zich nog good te hoate en begoos gans effekes te lache. Mae doe uevermeesterde de roazementige pien 'm e zoe, dat zie gezig gans langsaam van d'r lach in der grien uevergong.

Melaeve hubbe de luuj va g'n Hej neet zoe hel gelache wie doe.

Ier zeet dat 't geld vuer de nuuj kirk neet zonger kruts en leed is biejee brach woere.

Wie oad en gebriekelig dat zich 't kirksjke-n-oetzoog howe ze toch hun leef leed mit aafbraeke. De moere woare bow eene meter diek en honge-n-ooch nogal feste-n-innee. Op 't leste

[p. 85]

hubbe ze van alles geprobeerd om de moere-n om te kriege: Lang sjleuve woerte waesj oet gehakt en doa hootklötz in opgesjtapelt, en went de moer da nog mer alleen op die hootklötz rusde woerte die i brand gesjtoake en da veel op ins zoe gans sjtuk moer om. Der veldwachter haat sogaar nog mit de karabien gesjoate-n-op de leste pilaerkes woe deks een moer nog op rusde, om ze op die maneer om te kriege. Mae 't gong wie 't gong op d'r lange doer kreege ze toch ocherm oos oad kirksjke a g'n aerd.

En doe woerd de nuuj kirk geboewd.

Me zow zoe zegge dat haat noe aevel nieks mie mit de ouw te make en dat is joa ooch wal zoe. Mae toch wil ich nog eene veurval vertelle dae zich aafsjpilde wie der Busjup de nuuj kirk is komme-n-i wieje.

Doe woar op de pasterie natuurlich eene ‘diner’, wie zich dat gehuerd. Dat woar een drukde van geweld. Eene ganse trop hidsjer maedjes holpe mit. Mie zuster woar ooch d'rbie om der dusj mit te arrangeere. Och ee klee begientje oet 't Frans kluusterke holp mit in de kueke. D'r kuster woar ooch bie d'r hand mae neet e zoe zier vuer te helpe mae mie va waege get angesj.

Vuer went d'r Busjup zelf gong sjpraeke woar champagne gereed gezat en d'r kuster how gezurgd dat in de kueke ooch innige flesje van dat

[p. 86]

soart sitonge. En dat sjmakde neet sjlech. Dat sjmakde sogaar e zoe good, dat al ins oet gemakt woerd dat der Busjup weer an 't spraeke woar, ooch went 't geloage woar.

't Klee begientje woar waal oet Frankriek gebuertig mae how toch nog noets champagne gepreufd. D'r kuster sjod 't erm zusterke-n-ooch ee paar glazer achteree-n-in. En 't koam e zoe wied dat t begientie mit ee glaas i g'n heng in de duer sjting en reep ‘Vive le champagne’.

Noe is 't aevel ooch sjoen gewae zag mie zuster. Kreeg zich 't begientje onger gen erm en mit 'm op 't kluesterke-n-aa.

Ongerwaegs zag 't begientje:

‘Ah mademoiselle Marie, ne dites pas à la révérende Mère que j'ai bu tant d'champagne’.

‘Non’, zag mie zuster, ‘soyez tranquille on ne dira rien’.

Zoe koame ze aan 't kluestereke en belde-n-aa. Wae doog de duur op? Natuurlich de eerwaarde moeder zelf. Ee vrommesj wie charlemanje.

Wie 't begientje heur zoog verloert 't alle besei, reet zich los, ‘sjloog de eerwaarde Moeder de heng orn-n hoas en zag......... ‘Ah! ma Mère, j'ai bu tant d'champagne’.

De euvesjte keek 't erm dink aa en zag: ‘Pauvr'enfant’, en doe kort e weg taege mie zuster: ‘On vous remercie mademoiselle’.

Bang! De duer toe!!!