Het nieuwe Hoornse speel-werck

Den onbeleefden Scheerder.

MIdas, die tot Pan sijn voordeel

Had geoordeelt, kreegh sijn oordeel

Van Apollo, die, tot straf,

Voor sijn onfatsoen'lijck hooren,
Hem twee lange Ezels ooren,

Ruygh met hair bewossen, gaf.

Midas liet, voor alle saecken,
Een verheven decksel maecken,

Dat hy voortaen nacht en dagh

Op-hield, om sijn schand te decken:
't Kond hem echter niet verstrecken,

Toen sijn Scheerder 't wonder sagh.

Die 't onmoog'lyck soo kon heelen,
Dat hy 't niemandt meê soud deelen,

Schoon den Koningh 't hem verboodt:

Gaet na buyten, maeckt een, kuyl,, reê,
Daer hy daet'lijck dit gehuyl,, deê:

Midas ooren zijn soo groot

Als des Ezels wesen konnen;
Daerom heeft hy dit versonnen,

Dat hy noyt sijn hooft ontbloot.

't Zijn dan rechte Midas gecken,
Die haer hoofden noyt ontdecken,

Daer haer d' eerbaerheyt toe noodt.

[p. 364]

 

Sulcke Ezels, botte Boeren,

 

Die maer pas haer hoedt aenroeren

 

Als men haer beleefd'lijck groet:

 

Geven klarelijck te kennen,

 

Datse meê van 't maeghschap bennen,

 

Die men maer met distels voedt.

 

'k Quam laest in een Scheerders winckel,

 

Daer ick oock vondt sulck een Kinckel,

 

Die sijn hoedt soo vast op 't hooft

 

Stondt, al was 'er op gespijckert,

 

En hy schoor een heele Rijckert,

 

Die my sey, wie had gelooft,

 

Dat die Jonghman aen de klanten,

 

Die sijn 's Meesters welvaert planten,

 

Sulcken kleynen eerbiedt soud,

 

Tot sijn eygen eer, bewijsen?

 

Neen ick kan hem dat niet prijsen:

 

'k Seyd, mijn Vriendt, 't is om de koud,

 

En om 't swellen van sijn ooren,

 

Wilt u daerom niet verstooren,

 

Maer hy voerd 'er dit op in:

 

Zijn sijn' ooren al aen 't swellen,

 

Laet hem dan sijn hoedt af-stellen,

 

Stut haer wasdom in 't begin,

 

Of sy sullen, door het broeyen

 

Van sijn hoedt, soodanigh groeyen,

 

Dat hy Midas ver braveert:

 

't Sal hem selfs tot eere strecken,

 

Laet hem vry sijn hooft ontdecken

 

Als hy yemandts hair af scheert.