Het nieuwe Hoornse speel-werck

Vermaningh.

GHy weet dat ick 't Tresoor, dat vaeck uw' lust tot roocken

Geboet heeft, eens met yet, dat noodigh was voorsagh,

Waer door, indien ick slechts uw' Pen gelooven magh,

Ghy wederom op nieuw gedient wordt in het smoocken:
En wyl uw' reed'lyckheyt myn Reeck'ningh quam bestoken,

Die ick niet schuldigh bleef, soo wacht ick, dagh op dagh

De vruchten, die men van een goê betaelder plagh

Te hopen, als hy noô sijn stoutheyt sagh verbroken.

Maer nu myn hoop verdwynt, die dus langh in een Hof,

Dat vrucht'loos voor myn bloeyt, gegraest heeft, vind' ick stof

[p. 273]

 

Tot vord'ringh van die schult; dus spreeck ick 't eerst myn leven,

 

Om wettigh arbeydts loon. Vermindert dit uw lof?

 

't Vermindert myn gedult, wanneer men my soo grof

 

Vergeet. Doch 't is een saeck die 'k licht'lyk kan vergeven.

 

 

 

C.G. Kleyn.