Het nieuwe Hoornse speel-werck

[p. 145]

Op het afwezen van Juffr....

Toon: Eerste Sofonia.

TOen, naar buitenlantschen stryt

Van een vyfpaar jaar'gen tyt,

En 't verstrooije,

Van out Trooije,

Om de mooije

Dochter van Ledaas Swaan,
'T griekze scheepsheir thuis quam aan;
Met hippelenden hert',
En schaterenden monde, en luide tongen wert

Verwelkomt daar

De loofgevochte schaar

Zoo lang verwaght, met zidd'renden angst,
Van hun vrienden, elk om 't bangst.

O! met wat een blyd gelaat,

Quam de Moêr haar kroost en zaat,

Vol verlangen,

Vast omvangen,

En bleef hangen,

Swak van vreughde, om zyn hals,
'T overschot des Griekzen vals?
Met wat een juiching boogh,
Teerbiedig kint zich neer voor 's Vaders welkom oog?

Hoe vrolyk viel

De Vrouw haar tweede ziel,

In d' armen, dicht omhelst en gekust,
En getroont tot varsche lust?

Maar, ô waarde Rosalyn!

Schoon, naar uw vertrek, niet zyn

Zoo veel' weekken

Noch verstreekken,

[p. 146]

 

Als der Greekken

 

Orelogh jaren sleet,

 

'T is myn ziele een zuurder leet.

 

De grootheit van myn min

 

Vindt, in 't verlangen, maat nocht regel voor myn zin.

 

De weeld, die 't lot

 

My, buyten uw genot,

 

Kan schaffen, geeft myn geest geen vermaak,

 

Wyl 'k zoo naar uw byzyn haak.

4

Zoo dan eens een goet geluk,

 

Van my neemt, dit lastigh juk,

 

En myne oogen

 

D' uw' vermogen

 

Vol meedoogen

 

Weer te zien, als ik plagh;

 

O! hoe waart zal zyn die dagh?

 

Hoe mateloos myn vreught?

 

Hoe minlyk zal ik u, ô leven van myn jeught!

 

Omarmen gaan,

 

En zonder te verzaan

 

Myn lusjes, hangend aan uwen mont,

 

U myn blydschap maken kont.

 

 

 

Excipiamq; humeris; & multa sine ordine carpam

 

Oscula: pro reditu victima vota cadet.

 

 

 

Ovidius.