Het nieuwe Hoornse speel-werck


Aan... Toon: Petit sault de Bourdeaux. EVen als de goude stralen Van het heugh'lyk zonnelicht, Uyt den Hemel, niet afdalen Konnen, op het aartsch gezicht,
[pagina 144]
Als 'er, voor haar glans, geschoven Is een zwarte wolkgordyn, Oft de lucht, met mist bestoven, Ons beneemt haar schoon en schyn: 2[regelnummer] Zoo wiert ook uw ooghjes luister, Die den zonneglans schynt doof, En de middagh klaarheit duister, Afgekeert, door 't groenend loof Van de dichte doorenhagen, Dat onze oog zich niet en kon Spiegelen, na zyn behagen, In die klare glanssen bron. 3[regelnummer] Maar, gelyk door d' openingen Van de wolken, hier en daar, Zich het stralend licht kan dringen, En ons maken openbaar; Zoo vloodt, midden door de bladen, Hier en daar een glansjen uit, Daar ons lust zich in kost baden, Schoon het strax weer wiert gestuit. 4[regelnummer] O! hoe stonde ik staagh te draajen, En my zetten, in postuur, Daar g' uw' lonkjes toe kost zwaajen, En het aanzien meer vond duur. 'K kost my efter zoo niet voegen, Of ik kreegh steeds maar een blik, Van uw' glans, en myn genoegen, En dus was ik, uit myn schik. 5[regelnummer] Doch 'k heb nu noch 't luk te danken, Schoon 't my toen een onluk leek: Want is 't harte zoo aan 't janken, Nu ik sleghs wat blikjes keek Van uw' minnelyke lonkjes? Had ik dan dit vol genot Ingehaalt, met volle dronkjes, Voor myn vryheit hing een slot.