Archives ou correspondance inédite de la maison d'Orange-Nassau (première série). Tome VII 1579-1581
(1839)–G. Groen van Prinsterer– Auteursrechtvrij
[pagina 23]
| |
† Lettre CMIV.
| |
[pagina 24]
| |
Ga naar margenoot+der opinie vann einen dangereusenn separatie, ende sullenn eer delibererenn ende resolverenn te accepteeren die voorschr. aengenamenn articulen, om te excusierenn alsulcke dangereuse resolutie; ende soude mogenn geschieden dat geheel corpus van de generaliteijt, deur sodane saakenn gedemembriert, soude tott sulcke debileteijt commen dat hij geenn wer tegenn alsulcken macht en soude konnenn doenn, al waert oick soe dat die querelen soude mogenn rechtverdich wesenn; want oick uit aensienn der redelicke presentatie, sal deur die geheele werelt grote disputatie wesenn, tenn ware diegene die [vervangenn] van den voirschr. Belgien luttel sal der wesen die anders sullenn geveulenn, dan denn Keijser mit anderenn Princenn ende Potentatenn sullenn redeliek vindenn, so in 't poinct van der religie, als oick in 't poinct van de aucthoriteit van de Con. Mat, welcke auctoriteijt denn minstenn sulcx wesenn moet dat hij machtig sij te maintenierenn dat hier sal geaccordeert ende geappoincteert werdenn; nu daer anders geenn middel is om te asseurerenn, widderstaenn, ende tegencommenn die grote licentie van de gemeinte, ende uijt respect van dien die overheijt ende auctoriteijt geheel van nodich is, sonder widderseggenn meer gefundeert werdenn die selffte die natuerlicke Princenn attribuerenn, mer dan denn vremdelinck, wie 't oick sie; te meer dan mit die vorgaende articulenn so versienn is dat selleffte niet en kan degenererenn in enige tyrannye, daer men so seer voer sorgt en aff ververt is. Om dan eens te terminerenn ende tenn eijnde te brengenn deese grote unsprekelicke calamiteijtenn ende miserienn, behort menn hem te contenterenn met't gene dat redelick is, om niet te accumulieren mi- | |
[pagina 25]
| |
Ga naar margenoot+serie offteGa naar voetnoot1 miserienn, ende d'ene ruijne op d'ander, remedieren deinGa naar voetnoot2 quaet met ein merder, ende dat einenn blinden (gelick schint dat men tot noch toe gedaenn hefft) denn anderen in 't graff niet en leij, procedierende mit ein furie min offte meer offt ons salicheit gelegen hadde gewest in ein durich orloge, om welcke te sustinerenn die experientie genoich leert dat wij 't selve ter langer tijt niet en sullenn mechtig sijnn te verduijrenn. Ende daerom, Edele Heeren, verdunct ons om vrielick te verclaren onse opinie dat men, deur alle middelen ende wegenn mogelick wesende, den peijs, so billick, behort te accepteren sonder enig vertreck... Coelen, den 24 Julij. |