Op het Gheleerde Rijm-Werck, van de Hoogh-begaefde Vrouwe, Vrou Sibylle van Griethuysen;
Over het vierde Vers des eersten Capittels uyt het Hoge-Liedt Salomons.
DAer is wel eer een Twist, by Leeraers, op-geresen,
Welck doch in dit Geschil de Waerheyd mochte wesen:
Off dat de Wereld noch wierd Boser als-se was?
Dan, of sy van haer Quaedt noch! dagelijcks genas?
'tGhemeen gevoelen is: Sy wast noch in Gebreken.
Maer, wat de Reden treft, die hoor ick anders spreken:
| |
Want, soo gy maer besiet het Goddeloose Rot,
Wat Zonden zijn nu doch? die niet zijn, tegens Godt,
Voor duysent hondert Iaer, begaen? gelijck de Boecken
Van't Oud' en't Nieuw Verbondt, en, aller Wereld-hoecken,
d'Historien, een waer' getuyghenisse zijn;
En oock d' Ervarentheyt een clare Sonne-schijn.
Daer tegen, so gy slaet u Oog op't Volck des Heeren;
Gaet sich het selve niet aen alle kant vermeeren?
Ia, soud', in Heylicheyd, het Ioodtsche Iacobs-zaet,
Ons heden connen zijn een rechte Levens-maet?
Is niet selfs Israël den Heer' vaeck af-geweken?
En d' eerste Christen-Kerck bevonden in Gebreken?
Voorts, so gy u Vernuft wat hogher stijgen laet,
Gy sult Voorsichticheyd bemercken in der daet;
Welck noyt en heeft gehadt het Volck van d'Oude Wereld;
Oock Wijsheyd en Verstand, waer meed sy nu, bepereld,
Gaet blincken als de Son: wat Kenniss' was al eer
Van Godt? en't Godd'lijck Woord? en Wercken van den Heer?
By die, waer van wy nu, door Godts Genade, roemen?
Nu hoort men, niet alleen, veel Mannen Doctors noemen;
Maer Vrouwen, boven dien, zijn nu also begaeft,
Soo dat hare vlugge Pen op hoghe Paden draeft:
Hier van een claer bewijs zijn dees' geleerde Verssen,
Gecomen, door de Pen, uyt u beslepen Herssen,
Begaefde Vrou Sibyll'! Gy zijt, door u Verstand,
Een Roem voor uwen Man, een Cierssel van het Land;
Ghy teelt Natuyrlijck Zaet, vermits u frissche Iaren,
Ghy condt noch, boven dit, Papiere-Kinders, baren,
Die van den ouden Tijdt niet worden op-geteert,
Waer door u Name wordt in eeuwicheyd ver-eert:
Want, naulijcx, van u handt, ten voorschijn zijn gecomen
De Clachten Ieremi', uyt Godes Woord genomen:
Siet daer, noch beter Proeff van uwe Vruchtbaerheyt,
Is, door u Geestich Breyn, tot drucken al bereyt:
Van onse Roepinghe; van Christi komst ten Oordeel;
Van 't eeuwich-duyrend' Heyl, en aller Vromen Voordeel,
So is u Stoffe nu; Ia, wat een grote Vreugd
Elck een genieten sal, nae sijn begane Deughd;
Wat Volheyd Godes Kerck be-erven sal hier boven,
En hoe wy onse Gode daer eeuwich sullen loven.
Hier over hebben wel veel ManneN oyt gesweet,
't Geen gy, Geleerde Vrouw! met uwe Sinnen smeedt.
't Zijn saken van Geheym; Gy weetse so te dichten,
So datse Leeck, en Clerck, tot lering' connen stichten,
| |
Ia, Godts Gemeynte sal genoechsaem Onderricht
Bekomen, uyt dit Werck, tot hare Kercken-plicht.
Waerom gy weerdich waert, dat Fama ginck trompetten
V Naem, wiens Eer en Loff u niemandt kan beletten:
En dat Apelles streeck, naer u, een Schildery,
En dat Apollo selfs een Vers daer dede by:
Op dat men, met u Werck, u Aensicht mochte kennen;
En dat u Roem en Faem mocht door de Wereld rennen.
Vaer wel, begaefde Vrou! neemt on-vervalschte Gonst,
Voor Dicht en Poësy, voor groote Meester-Const.
Applaudebat τιμῆς ναἰ φιλίας ἕνεχεν,
ALBERTVS BIERVMA, L. F. Gron. Fris.
S.S. Theolog. Stud.
|
|
Auteursrechtvrij