Klinck-dicht.
Op de selve Maet-klanck van de twee voorighe:
Aen de vloeyende, en Sin-rijcke Dichtster, Sibylle van Griethuysen;
Over hare stichtelijcke Verclaringhe van't vierde vers des eersten Capittels, uyt het Hooge Liedt Salomons.
SIbyll' wiens ziele svvierd' op VVieck en Pluym der Swanen
Van Zions heyligh Choor, en janckt' om Troostlijck Nat,
Gebogen, voor den Throon, daer Christ, ons Heylant, sat;
Wiens Geest, u dreeff, om Godt, tot Treckt my, te vermanen:
Doen poogd u Breyn en Pen, Godts Volck den wech te banen,
Nae't Nieuw Jerusalem, uyt Sâlmons wijse Schrift;
VVaer aff, u Gheest, den Sin, verclaert, met sulcken Drift,
Dat ghy, Godts Kind'ren, sticht, vertroost, en oock doet tranen.
Sulck Teeltsel, Vruchtb're Vrouvv! vvord' meer, uyt u, herbooren!
Als Godes Gheest u drijft, laet dan de Vrucht niet smooren!
Maer Baert en voedt wat Groots, en brengte't in het Licht!
Vervverptet in gheen hoeck, voor Ratten, Muysen, Motten!
Rept Breyn, en handt, en Pen, eer die de Doodt toe rotten:
Mijn Perssen staen ghereedt, te drucken 'tgheen ghy dicht.
C. Fonteyne.
|
|
Auteursrechtvrij