Drie Brusselsche kluchten uit de zeventiende eeuw

[p. 77]

Klucht van Lemmen met sijn neus
nieuwt hervormt tot vreughdt der Brusselsche jeughdtaant.

[p. 78]

Aen den leser

Weerde Landtsghenooten! Ick neme, met uwen oorlof, de vrijheydt dese belaechelijcke Farsse ofte Kluchtspel van Vaer Lemmen met sijn Neus hier op te draghen

Aen het Groot gheneust Gheslacht,
Dat met kleyne Ghevels lacht.

Ende aenghesien het bij vele een groote vreughdt is het besichtighen der langhe, hooghe en welghecoulereerde Snuyten, heb ick (mijns dunckens) niet onwijselijck ghedaen, tot dien eynde op ons Brussels Klucht-tooneel te laeten verschijnen den voorschreven Welgheneusden Lemmen? Wilt u dan daer mede vroolijck maecken, des te meer

Vermits den Koningh Salomon,
Dat groot vetstandt, die wijsheydts Son,
Ons leert niet betet hier te zijn
Als weldoen, ende vrolijck zijn.

Wij moghen somtijts wel iet kluchtigs in gril worpen, als het niet loopt buyten de paelen van eerlijck jock, anderssins magh het den naem niet ghegheven worden van vrolijckheydt, maer in teghendeel van dertele malligheydt. Want ghelijck een schoon Vrouw, niet schoon te achten is, die dese gaeve maer uytwendigh verthoont ende van binnen een leelijke ziele heeft, insghelijcks sijn niet te achten, maer weerdigh veracht te wesen (oock hoe schoon die zijn) alle dertele Spelen strijdende teghen de goede manieren. Soodat het geen wonder is, dat de oude Vaders de selve soo seer versmaedt hebben ende als doodelijck zielverghif die verboden hebben te aenschouwen.

Laet ons dan (volghens het segghen van dien Wijsen Vorst) altijdt weldoen, en vrolijck zijn, want weldoen veroor-

[p. 79]

saeckt eene gheruste Conscientie, ende een gheruste Conscientie eea gheduerighe Maeltijdt, ende nae een treffelijcke maeltijdt volght ghemeenlijck musicale sangh, ofte wel een eerlijck Kluchtspel.

Daer van ons Lemmen met sijn Neus,
Nu Catholijck, voor desen Geus,
Alsoo in hem geen valscheydt woont,
Een waere Afdruck hier vertoont.
't Is waer, hij wilt een Soon (goedt rondt)
Met eenen neus tot aen sijn mondt,
Maer mits hij heeft een open hert
En vast ghelooft dat wit is swert,
Soo weet sijn Wijf (seer gauw en wijs)
Dewijl haer Man is op de reys,
Hem soo een Soon te haelen gaen,
Die hij nemt voor den sijnen aen.
Doch eyndelick valt hem te lot,
Dat raeckt sijn Sones Neus capot,
Waerdoor dat al sijn vrolijckheydt
Seer derelijck in d'asschen leydt;
Soodanigh, dat nae langh ghekijf,
Men valt malkanderen aen 't lijf.
Dus dat, tot laste van de huyt,
Al vechtende dit Spel gaet uyt.

Op sodanighe maniere (beminde Leser) komt Lemmen hier sijn snaeckachtighe Rol te eyndighen.

Opdat elck door sijn schots-bedrijven
Kan alle droefheydt van hem drijven.

Wilt u dan daer mede vermaecken, opdat wij hier een eynde van dese brabbelinghen maecken, ende naer hondert wensinghen van alle goedt u voor slot segghen uyt een recht ghemoedt: ick blijf uwen Dienar, weest, Leser, ghegroet!

[p. 80]

Personagien:

Lemmen met sijn Neus,

Heyltje, Lemmens wijf,

Jenne Moeye, Buerwijf,

Jonghen Lemmen met sijn neus,

Schoolmeester,

Hijntje Lauw,        }

Teewis Knip,         } Schooljonghers.

Lauken Dickmuyl. }

De Dronkaerts achten 't braeve Mannen
Die lichten konnen wel de kannen,
Een Lichtmis die bemindt een Vriendt,
Die vreughdt in twist en vechten vindt,
Mejoffrouw Prat prijst moye kleeren,
Heer Kalis Malis jente veeren,
Maer Lemmen, goedt, oprecht, en heus,
Acht bovenal een groote Neus.