Koninck Henrick de Groot.
OP seker tijdt vermoeyt zynde van de jacht, gingh in een herbergh, en sat aen tafel met de Cooplieden. Naer het maeltijdt genoten te hebben, begon men te spreken van sijn bekeeringh; sy en kenden hem niet, want hy was altijdt stadigh ghekleedt; een Coopman van Verckens begost daer op te segghen. En laet ons daer van niet spreken, de Ton rieckt altydt naer den haringh. Een weynigh daer naer de Koningh sich wendende naer de venster, sagh eenighe Heeren aenkomen, die hem sochten, en hem siende, terstont naer de kamer traden. De Coopman siende datse hem noemde Sire en U Majesteyt, stont seer verstelt, en wilde wel ghesweghen te hebben. De Koningh van de kamer vertreckende, klopte hem op de Schouders, seggende. Fyn man, de Ton rieckt altydt naer den haringh.
Auteursrechtvrij