De droeve, ende blyde wereldt

Behelsende vele treurighe gheschiedenissen, belacchelycke kluchten, heerlycke leeringen, ende andere ongemeene aerdigheden

Van het groot platonische jaer.

TWee Studenten reysden op een seker tijdt met malcanderen, en herberghden by een Waerdin die een Weduwe was: onder de Maeltijdt begonnen dese twee Studenten van dat Platonische Werelt-jaer te spreken, ende te discoureren, hoe, namentlyck, alles, wanneer het ten eynde is, soo wederom wesen sal, als het nu tegenwoordigh is. Als sy bemerckte, dat de Waerdin met verwonderingh haer disputeren aenhoorde, sprack een van haer de Waerdin aldus aen: Lieve, aenghenaeme en beminde Waerdin, wy zijn twee arme Studenten, hebben ooch weynigh gelt by ons, want onse patrimoniale goederen zijn

[p. 176]

by het Studeren opghegaen, als ghy nu wilt genadighlijck met ons handelen, en ons soo langh borghen tot dat dit groote Werelt-jaer sal voorby zijn, als dan sullen wy u geven 'tgeen wy u schuldigh zijn, en ten danck betalen, want wy sullen als dan op dese plaets ter deser ure, wy selfs in persoon hier by u wesen, ende wy sullen ons dan wederom by malcanderen vinden, en even soo hooren spreken als wy nu doen. De Waerdin bedacht haer hier op niet langh, maer antwoorde terstont, sprekende: O ghy snoode Studenten! ick wil met u geerne te vreden sijn tot dat ander groote werelt-jaer toe; maer ghy moet my voor dat verschenen groote werelt-jaer eerst voldoen ende betalen; want voor 48000. jaer waren wy alle dry op dese plaets oock by malkanderen, even als nu, ende doen borghde ick u, betaelt my dat nu eerst, dan wil ick met u wel te vreden sijn.