naers, de macht, en naem van de Vorst misbruijckende, namen dese onschult voor weygheringh, tasten al't goet aen, dat sy vonden, ja oock het bed, en de dekens van dese arme vrouw, en eenigh ander huijsghewaet, en, sich tot eten en drincken begevende, verslonden al't broot, dat in dese arme hut was, en d'andere spijs, en lieten dit huys-ghesin heel elendigen mistroostigh.
De man, te spade weerkeerende, bracht gelt mé van 'tgheen, dat hy verkocht had. Hy, siende dat de Dienaers sijn huys gheplondert hadden, wiert heel wanhopigh: want hy, van twee kinderen om broot ghevraecht, en dat niet ter plaets vindende, daer het ghewoonelijck was, vondt daer een groot mes, om dat te snyden. Hy, dat in handen nemende, seyde: dewijl ick u niet tot leven kan gheven, soo sal ick u aen de doot helpen, hy, dit geseght hebbende, stack het mes in hun