De droeve, ende blyde wereldt

Behelsende vele treurighe gheschiedenissen, belacchelycke kluchten, heerlycke leeringen, ende andere ongemeene aerdigheden

[p. 41]

Eenen bedelaer.

Iudocus Damhouder, een gheleert Man by de Procureuren wel bekent, schryft dat hy met eenighe van de Magistraet van Brugghe, sittende binnen Gendt voor het Raet-huys, soo quammer eenen Bedelaer, die al steenende ende al schreyende sijne armoede claeghde ende om een Aelmoesse badt, segghende, dat hy een heymelijck ende quaet ghebreck haddde, d'welck hy sigh schaemde voor eerlijcke lieden te ontdecken, Damhouder ende de andere Heeren gaven den Bedelaer ider een stuck gelts, daer mede hy voorts ghegaen is. Een van haer belaste sijnen Dienaer, dat hy den Bedelaer volghen soude, ende hem ernstlijck ondervraghen wat sieckte ofte ghebreck dat hy hadde? Den knecht doende t'ghene sijnen Heere hem bevolen hadde, sprack tot den

[p. 42]

Bedelaer, men can noch aen u aengesicht, noch aen u handen, armen oft eenighe andere ledematen niet mercken dat ghy sieck sijt, wat hebt ghy dan voor een heymelijcke cranckheyt? De Bedelaer sprack, De cranckheyt ofte passie daer ick mede gequelt ben is voor uwe ooghen verborghen sy gaet my door alle mijne ledematen, sy is soo diepe in mijne Aderen, jae in het Merch der beenen ghewortelt, dat ick niet een Lit aen mijn lichaem en hebbe, dat bequaem is, tot aerbeyden: Ick verstaen datmen dese sieckte noemt luyigheyt. Wat dunckt u, is dat niet een schadelijcke sieckte? De knecht den Bedelaer bekeven hebbende, is wederom tot sijnen Heere ghekeert, den welcken hy de cranckheyt des Bedelaers vertelt heeft, die daer wel te deghen om gelacchen hebben. Met dese sieckte sijnder noch vele Boeven over al gequelt.