Kent uw dichters!

[p. 107]

M. Nijhoff.
Kleine prelude van Ravel.

Langs de twee coniferen naar
Het smalle rozenboompje, was
Met kamerschermen een boudoir
Geïmproviseerd op het gras.

Kaptafel, spiegels, doozen, flacons,
Een waaier tusschen een theeservies,
Een beker bloemen, lampions,
Een masker op een spies.

De danseres, nog bijna kind,
Zit op haar afgegleden shawl,
Buigt zich over haar voet, en bindt
Zich vaster de sandaal.

Terzijde wacht, gehurkt, een man
In wijde kleeren op een stoof:
Hij heeft het peer-hoog voorhoofd van
Een Chineesch filosoof.

Hij wacht, met bril en roode fez,
Bij zijn orkestrion bereid,
Waarmee hij wals, pavane of jazz
Evengoed begeleidt.

Dit zelfgemaakte clavecin
Verbergt in zijn polyphonie
Al de mazurka's van Chopin,
Cakewalks van Debussy.

*_**

Ik heb respect voor den tzigaan
Die met zoo'n kunst ons hart ontroert
Dat hij ons, uit onszelf vandaan,
Naar 'n zoet geheim ontvoert -

[p. 108]

 

Maar méér nog voor den virtuoos

 

Die, waar hij aanraakt, musiceert,

 

Die wat hard is en levenloos

 

Tot instrument verkeert.

 

 

 

Hij hoort muziek in elk ding Gods,

 

Niets werpt hij waardeloos terzij -

 

Zoo steeg eens water uit een rots,

 

En 't menschenkind uit klei.

 

 

 

De dichter hoort in ieder woord

 

Geboorten van literatuur:

 

Wie oor heeft om te hooren hoort

 

Muziek in de natuur.

 

 

 

*_**

 

 

 

Den dag lang zag ik den muzikant

 

Het huis door sluipen in en uit;

 

Nu wacht hij plechtig triomfant,

 

Temidden van zijn buit.

 

 

 

Een cythertje, een bazartrompet,

 

Een oversnaarde cocosdop,

 

Twee deksels, en een castagnet,

 

Een stok met leeren knop,

 

 

 

Een zil'vren bol, een plat stuk hout,

 

Halfvolle flesschen en een ring -

 

Hetgeen zorgvuldig opgetouwd

 

Aan kleine galgen hing.

 

 

 

Hij lacht wanneer de danseres

 

Tenger tusschen de spiegels, naakt,

 

Met godenmasker en bloedrood mes

 

Een wreeden danspas maakt.

 

 

[p. 109]

 

Hij lacht en helpt bij haar toilet,

 

Bindt haar de druiven aan het oor,

 

Treedt naast haar aan den spiegel, zet

 

Een kandelaar er voor.

 

 

 

- Reeds is het park met violet

 

Schemerend avondlicht vervuld,

 

Reeds wacht, in de warande, het

 

Publiek met ongeduld.

 

 

 

't Fonteintje, achter 't grasveld, spuit

 

Het water in den vijver terug,

 

Een vroege nachtegaal zingt uit

 

De boomen bij de brug -.

Uit: ‘Vormen’.

C.A.J. van Dishoeck, Bussum.