Kent uw dichters!

[p. 101]

Ernest Michel.
Aan verre vrienden.

I.

Ik houd van u, o roekelooze Russen,
omdat gij jong zijt, fel en fier,
o glinstrend rapier
van Europa!

Liever dan onder de trieste banier
van uw groote maar blinde Lenin,
zag ik u onder die schoone iconen
der waaiende Maagd Maria,
of onder Sint Joris' noblesse en edel spel,
een menschelijke Michaël,
geweldig en wild,
maar beheerscht en spannend den zin
op één treffelijkst doel: den draak,
den draak van Europa!

O wist gij, wondre Westerzonen -
wij hebben een taak.
Europa geen oog om oog
en geen tand om tand te toonen,
geen triestheid en geen wraak,
doch de speertrilling uit uw strakke iconen.

Een teedre taak van lente en liefde,
een heetre taak - van haten en hoonen.

Ik houd van u, o roekelooze Russen,
omdat gij jong zijt, fel en fier,
o glinstrend rapier
van Europa!

[p. 102]

 

Galoppeer met uw paarden

 

uit uw communistische haarden

 

naar hier....

 

en laten wij broederschap drinken

 

bij 't klinken van zwaardenmuziek.

 

Zij zijn van den adel der jeugd en bloeiend en fier,

 

wij willen in Liefde gelooven en Mensch-zijn hier.

 

Gij zijt door uw mensch-zijn catholiek

 

en weet het niet....

 

 

 

Wij haten de honden en hoeren van heeren

 

in dezen heimlijken Staat van Doodzonde

 

tegen de Wetten, de Liefde en 't Lijden des Heeren.

II.

Waar gansch Europa een godslastring is en schisme,
daar verlangen wij uw witte hitte, wijl uw athéisme
echtere liefde en gelooven is dan die verdoemenis
van lauw geluk, van Luther en die catholieke calvinisten.

Wij zijn zoo moe en vragen God wat wij toch moeten doen.
indien gij kwaamt, o jonge communisten!
en de priesters nederschoot als holle vaten
die 't leven hier bepleisteren met hun grauwe graf
van ongeloof en heel dit lauwe lamme volk maken.
Zij vielen echter vóór gij schoot reeds af
en velen vielen al veel vroeger af.

Wel hooploos is de strijd voor ons.
Het leven in dit land is laffer dan een spons
in het moeras der zielen, en der geesten slijk....
En gij die luie satans in soutanen ziet,
gij hebt geen ongelijk
dan op dit allerlaatst moment
dat gij uw mitrailleuren aanlegt
op het Allerheiligst Sacrament.

[p. 103]

 

Dan zal ik rechtop vóór u staan,

 

o vrienden, vreemde Russen -

 

En als gij, om mijn Liefde, mij neerschiet,

 

zal ik gillend God omhelzen

 

als zijn Hosties in mijn bloed zich drenken

 

en mijn wezen eindlijk God in God zal kussen -

 

zal ik, jonge Russen, uwe ziel in eeuwigheid gedenken.

Uit: ‘Ex Paradiso...’

De Christophore, Malden.