Aan den verlaten vijver

[p. 33]

Ballade.

J'ai cherché trente ans, mes soeurs,

Et mes pieds sont las

Il était partout, mes soeurs

Et n'existe pas....

‘'k Heb dertig jaar vergeefs gezocht’;
Wanneer ik dit moet fluistren, kind,
Maak u dan op tot uwen tocht,
Zoo waarlijk als gij mij bemint.

Dan zal ik dertig jaren lang
U wachten voor ik sterven ga,
Tot troost mijn angst-doorpijnden zang
En - eindelijk verlossing nà?

Ach, als ge een morgen komen zult
Dan wilt gij moeizaam spreken gaan:
‘Ik heb onduldbaar leed geduld.
Ik heb geleden voor... een waan.’

[p. 34]

 

Dan weet ik wat het einden is:

 

Dat daar voor òns geen eind zal zijn,

 

Maar eindeloosheid van gemis

 

En eindloosheid van wrange pijn.

 

 

 

‘Wij hebben beiden lang gezocht:

 

Beî dertig jaar, en - vonden niet....

 

En tòch.... op onzen laatsten tocht

 

Ten dood, vond ik een láátste lied....’

L'heure est triste enfin, mes soeurs,

Otez vos sandales,

Le soir meurt aussi, mes soeurs

Et mon âme a mal....