Aan den verlaten vijver

[p. 32]

Xavier Privas.

Privas, Uw luid-gezongen, juichend woord
Om stagen arbeids sterke heerlijkheid
Heeft mij, door schooner droom na droom bekoord,
Gewèkt en tot een nieuwe vreugd geleid....

Of.... is dit óók een droom, die lichter gloort,
Gelijk de morgen van dien god-gewijd'
En schóónsten dag, als niets de blijheid stoort
Om dàt geluk, dat ieder ééns verbeidt....?

Een vaag-omschenen landstreek met een meer
Waar glansen zoet een zilver peinzen dichten:
Daar schreit een moede vogel... hoor... en wéér...

Van verre komen late mannen aan
Met spade en zeis.... En over àlles lichten
Klaar-gouden vreugden als zij làchen gaan:

‘Si tu veux être libre et fort

Travaille....’