Aan den verlaten vijver

[p. 11]

Zingende Weemoed.

Zijt gij verwonderd wijl bij vreugdig zingen
Een zoete droefheid om gegane dingen
Mij met zich voert langs mijmerende erinnringswegen?
Ach, dichters plegen
Bij 't komen van een jong-geboren vreugd'
't Eéns-wrang-geproefde leed, dat hen nog heugt,
Te zaamlen; en 't is door den tijd verzacht,
Verinnigd: o, 't is àl een schoon verdriet dat lacht.
En onze nieuwe en ongekende blijdschap is
De teerste lach van de oude en lieve droefenis...

Zijt gij verwonderd, zingend kind,
Dat dus een dichter treurenis in vreugde mint...?