Leerzame zinnebeelden; bestaande in christelyke bedenkingen

[p. XXI]

Op de leerzame zinnebeelden en deszelfs stigtelyke uytbreidingen,

Van Hendrik Graauwhart.

Een Ruiter, die zyn kleppers gaven

Bevallig Schat, hoe gaaren zal

Hy die voor d'Oogen eens doen draven,

En 't Ruintjen halen van de Stal!

't Beminnelyke moet dog Pronken;

Wat Eer geeft 't geen men niet en ziet?

Dog 't Paard (al was 't vol vuur en vonken)

Zo 't buiten 't Spoor hold, deugd het niet.

Wat baat der Geesten geestigheeden

Ge-uit, door Konst, of Poeëzy,

Die Harssens slyten, Tyd besteeden,

Tot ongerymde Rymery?

[p. XXII]

 

Al draafd een Rym-toon hoog, en bondig,

 

Gezangen, aardig, zoet voor 't Vlees,

 

En zynze Stigteloos, of zondig,

 

Men schaamd zyn Naam, uit schand en vrees.

 

Gelukkige! wiens Geesten speelen

 

('k Laak noit geoorelofd vermaak)

 

Op 't geen dat stigtlyk 't Oor kan streelen,

 

't Oneerbaar ik verfoei, en Wraak.

 

Wat Geest kan 't ooit aan Stof ontbreeken?

 

Hy toond (die graag zyn Rym-lust toond)

 

Door Rym, of ongerymd te spreeken,

 

Wat schat dat in zyn Boezem woond.

 

Kan d'Aarde, Hemel, d'Elementen,

 

En 't minste kruidjen op het Veld,

 

Geen denkbeeld in ons' Harssens prenten,

 

Waar door men's Scheppers Godheid meld?

 

Men trekke uit Son, uit Maan, en Sterren,

 

Uit 't Reedlyk-Schepsels-Zuigeling,

 

Men haal van na by, of van verren,

 

Of uit het Vee, zyn Oeffening.

[p. XXIII]

 

Hier toond ons Graauwhart, door zyn voorbeeld,

 

Hoe hy, zelfs 't onvernuftig Dier

 

Ten lessen van 't Vernuftig' Oordeeld;

 

En hoe den Oliphant, en Mier,

 

Den een te groot, nog d'aar' te klein is,

 

Om groote, en kleine, nut te doen,

 

Hoe 't Vee leerd ('t zy 't onrein of Rein is)

 

Die zig met weetlust zoekt te voe'n.

 

Zoo Deugd- en Leer-zaam, zoo Schriftuurlyk

 

Zyn Geest te toonen, elk tot Leer,

 

Dat 's meerder Heemels, als Natuurlyk;

 

Zoo krygt men voordeel, Roem en Eer.

D: Schelte.