Erato

omhelst van verscheyde minne-deuntjes, sangh-rijmpjes ende nieu-quelige veersjens

[p. 155]

Tsamen-sangh Pastorel, Tusschen Mintas en Rosamonda, Van 10. Voysen.

Rosamonda singht,
Stemme: Si tanta gratiose.

Hoe aengenaem is ‘t minnen,
Als het schiet met oprechten gemoede,
En met oprechten sinnen,
Als de getrouheyt de Liefde komt voeden
So is ‘t een vreugt // Diet hert verheucht
Veel gaen als minnaers heenen,
En komen vleyen,

[p. 156]

 

Daer mee dat sy verleyen,

 

Die het menen.

Mintus sight,
Toon: La vignone.

Rosamonda u schoonheyt, doet blaken
Mijn hert met een brandende brant,
Die overal verspreyt u kaken,
En lipjens met corael beplant,
D’oogjens // Met boogjens,
En mont // Die wont
Mijn ongesont,
Komt waerde Vrou,
Straelt necter douw,
Op dat ick het leven behouw.

[p. 157]

Rosamonda singht,
Stemme: Rosamonde mijn beckje.

Mineus waer toe dient dit schempen,
V brant sult ghy selfs wel dempen,
Mijn dunckt dat ghy eerder blaeckt,
Eer de vlam aen u raeckt.

Mintus singht,
Stemme: Granida Princesse.

Rosamont mijn waerde,
Waerom noemt ghy ‘t schempen,
Daer ghy siet dat ick blaeck in de min.
Niemant is op Aerden,
Die mijn brant sal dempen,
Als ghy overschone Herderin,

[p. 158]

 

Daerom komt en helpt mijn uyt den noot,

 

Anders verslint mijn de bittere doot.

Rosamonda singht,
Stemme: Amintas.

Mintus ist als ghy secht,
Het hert oock soo oprecht,
Of spreeckt ghy sonder meenen,
En daer het om te sien,
Of ick weer min sou bien,
Soo gaet vrijelijck henen.

Mintus en Rosamonda singhen.
Stemme: Wanneer ick slaep.

Min.

‘k Sweer op mijn Tron,

Rosa.

Is dan u min oprecht,

[p. 159]

 

Min.

 

Och ja Me-vrou,

 

Rosa.

 

Is u hert als ghy seght,

 

Min.

 

Ach jae Godin ick sterf,

 

Soo ick u weer min derf,

 

Rosa.

 

Ick bid u dogh versint,

 

Eer dat ghy dit begint,

 

Min.

 

Geen versin baet, want ick niet qualijck doe,

 

Rosa.

 

Niet qualijck het is veel,

 

Min.

 

Helptme ick ben treurens moe.

Rosamonda singht,
Stemme: Schoon bloem gewas.

Wel nu Herder het is genoegh,
V liefd’ is weer liefd’ waert,
Ick mijn sin nae uwen wil voegh,
Die wenst te sijn gepaert,

[p. 160]

 

Om met u te leven in echt,

 

Geef ick u dese hant,

 

Dees kus ons beloften hecht,

 

Met eenen vasten bant.

Mintus singht,
Stemme: Yet moet ick u Laura vragen.

Bomen wilt met mijn verblijden,
Ick geniet vreucht voor mijn lijden,
Ghy stroompjens geeft soet geluyt,
Nu huppelt dertel mijn Schaepjens,
Weest vrolijck ghy Herders knaepjens,
Want Rosamont is mijn Bruyt.

Rosamonda singht,
Steme: Je ne puys eviter.

Nu Mintus ick moet gaen,
Want siet den nacht die komt aen,

[p. 161]

 

Laet uwe lust, voor dees tijt sijn geblust,

 

Ick acht het te sijn best,

 

En neem van u voor ‘t lest,

 

Een kus op schey, die mijn doen sal geley,

 

Komt streelt met kusjens dit blanck vel,

 

Voeldoet u lusjens,

 

Met grage kusjens,

 

Gier me vaer wel.

Mintus singht,
Toon: Monsieur Monsieur.

Vaert wel, vaert wel mijn Herderinne,
Vaert wel sieraet van ‘t Herderins geslacht,
Vaert wel Vrouw-voetster van mijn minne,
Morgen ick u weer op dees plaets verwacht.