Erato

omhelst van verscheyde minne-deuntjes, sangh-rijmpjes ende nieu-quelige veersjens

[p. 107]

Minnaers Minne-Grille.

Stemme: Je ne puis eviter.

Lief wat menige nacht,
Heb ick steets doorgebracht,
Te doen een droeve clacht,
In uwe stoep,
Daer ick wiert dick bespiet,
Als ik claegh mijn verdriet,
Dat mijn van u geschiet,
Door het geroep,
Van de borgers of ratel-wacht,
Uyt vrees te hooren // Moet ick dan smooren
Mijn droeve klacht.

[p. 108]

 

2. Meen ick dan heen te gaen,

 

Soos ie ick yemant staen,

 

Die mijn siet vinnigh aen,

 

Met stuers gelaet,

 

Maer al die acht ick niet,

 

Soo ick nae mijn verdriet,

 

Noch eens vreughden geniet,

 

Soo sal ick ‘t quaet,

 

Dat ick om u van yder ly,

 

Geheel vergeven // En uyt ‘t geweten,

 

Doen aen een sy.

 

3. Als ghy rust op u bedt,

 

Ick mijn dan neder set,

 

Om t’offren mijn gebet,

 

Aen uwe klinck

 

Soo enigh blijf ick dan staen,

[p. 109]

 

Tot dat den dagh komt aen,

 

Dan moet ick henen gaen,

 

En kus den Sinck,

 

Van u vast toe geslote deur,

 

Veel bracke tranen // Op u stoep samen,

 

door mijn getreur.

 

4. Ick moet gaen om de lien,

 

Mocht mijn de eer geschien,

 

Dat ick u eens mocht sien,

 

Maer ‘t kan niet sijn,

 

Vaert wel ghy leght en rust,

 

In slaepens soete lust // En ick leef ongeblust,

 

In minne pijn,

 

Ick gae en offer mijn gebeen,

 

Wilt doch haest achten // Op mijne klachten,

 

In droef geween.