Erato

omhelst van verscheyde minne-deuntjes, sangh-rijmpjes ende nieu-quelige veersjens

[p. XXIV]

Aen den selven.

Wel Gouwerack, sou ick het flonckren
Van uwe goude vaersjens, met
Een al te swacke lof verdonckren?
Neen, best blyft het heel onbesmet:
Veel eerder past het dat de Ioffren

Met hunne mont,

Uw’ groote lof de Goon op-offren,

Dat’s beter vont.