Erato

omhelst van verscheyde minne-deuntjes, sangh-rijmpjes ende nieu-quelige veersjens

[p. XXII]

Aen den selven.

Den Phoenix noyt verginck gelijck ick heb gelesen,
Of strack uyt sijne as een ander is verresen:

Noyt wiert het stichs gewest van dichters oyt berooft,

Of daer vertoont sich weer een kloeck gelauwert hooft.

Soo drae de Poësy ons nu scheen te beheven
Heeft Govwenracks verstant sijn pen tot rym gedreven:

Hy heeft het witte velt besaeyt met gittich saet

Waer door den roem sijns naem tot aen de wolcke gaet,

Danck sayer voor u saet, danck voor ‘t wit-velts besayen,
En noch veel meerder danck dat ghy de vrucht doet mayen,

Door nimphgens vande Vecht, op haer altaers schoonheyt

Waer ghy u rijpe vrucht ten offeren toon-spreyt:

Door welcke eer het Sticht sich nu derft hooch verheffen,
En inde lucht verheft, past niemendal op ‘t keffen,

[p. XXIII]

 

Van Momus naer gespoock of van de Helsche draeck,

 

Veel min het quetsen kan u schrifte Gouwenraeck:

 

Want doen u schrifte yet tot aen de Wolcke sweeven,

 

Sy hebben nu al langh een Hemel ingedreven:

 

Sy hebben uwen naem en u al langh gestelt,

 

Ver uyt Plutonis ryck, en Momi tongh gewelt.

 

Men siet tot deese trap ghy nimmer waer geresen,

 

Soo Pallas u niet selfs hadt neerstich onderwesen,

 

De Gode hebben u van alles me gedeelt,

 

Soo dat ghy tot u gunst een yders harte steelt,

 

Nochtans door Phoebu meest die gemaeckt heeft droncken.

 

Als hy met glase u uijt Pegas heeft geschoncken,

 

Hoewel uijt dees Bron genoechsaem was een drop:

 

Maer ‘t scheen ghy climmen most op Heliconis top.

Iohannis Blicijn.
Met vlyt verbeyt de tijt.