Verzen

[p. 114]

[Er was toen sneeuw op 't mos]aant.

Er was toen sneeuw op 't mos,
daarop lag ze los -
Haar lippen nat en open,
de oogen nat en open.

Haar hand tikte den grond,
het trage vingerwit,
haar schouders gingen rond,
in blauw op het sneeuwwit.

d' Oogen beneden mij
paarlig ovale -
Ze leek een stuk van mij
uit mij verdwalen.