Sonnetten

[p. 49]

XLIX.

Haar oogen overstroomen haar met liefde
Als een viool zich zelve met muziek.
En zij overstroomt mij, haren geliefde,
Als den hoorder een zanger met rhythmiek.

En zij draagt mee de menschheid, die verhief de
Ziele naar haar, op haar goudenen wiek,
En 't is of het heelal is naar haar liefde
Eindeloos, onbegrensd verlangensziek.

En stil ga ik tot haar, die gouden zon,
En lesch mijn dorst aan hare gouden bron,
En luister diep naar haren diepen galm,

Van hare klaargouden wereldmuziek,
En ik word in mijn ziel volkomen kalm,
En ik word niets dan zuiverklare liefde.